آیت الله العظمی محمّد غروی کاشانی فقیه و ادیب ایرانی است.
غروی کاشانی در سال ۱۲۷۵ شمسی در کاشان دیده به جهان گشود.
پدرش حاج ملّا محمّدحسین نطنزی حاکم شرع کاشان بود. وی قبل از اینکه به سنّ ۹ سالگی برسد پدر خود را از دست داد و سرپرستی او را مادرش، «حاج خانم گوهر» به عهده گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
وی در کاشان از ملّا محمّدحسن نحوی، حبیب الله شریف کاشانی و در اصفهان از علمایی چون: آخوند ملّا محمّد کاشانی، آقا سیّدمهدی دُرچه ای و میرزا احمد بهره برد.
محمّد غروی کاشانی در ۱۳۰۱ شمسی عازم نجف گردید و چهارده سال در آن دیار از محضر: محمدحسین نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، ضیاءالدین عراقی و شیخ اسدالله زنجانی استفاده کرد و موفّق به اخذ اجازهٔ اجتهاد گردید و همچنین نجوم را از شمس تبریزی از علمای مقیم نجف آموخت.
وی یکی دو سال آخر اقامت خود در نجف دچار بیماری ریوی شد و با شدّت یافتن بیماری، توان ماندن خود را در آن دیار از دست داد، به ناچار با تجویز پزشک معالج برای تغییر آب و هوا، با وجود آنکه استادانش به وی تکلیف ماندن در حوزهٔ علمیهٔ نجف نموده بودند در خرداد ۱۳۱۴ این شهر را به قصد کاشان ترک کرد.
مشارٌالیه چند سالی در کاشان بود و سپس به مشهد روی آورد و مدّت دو سال آنجا بود و بعد از آن به کاشان مراجعت کرد و به ارشاد خلق و رفع مشکلات آنان و تعلیم و تدریس اشتغال می ورزید تا اینکه در سال ۱۳۲۹ شمسی به تهران رفت و در آنجا سکونت اختیار کرد.
محمد غروی خانه ای محقّر در جنوب تهران داشت و امرار معاشش از راه اندک اجاره ای بود که از بازماندهٔ املاک پدریش در کاشان حاصل می شد.
غروی نخستین روحانی مبارز از بین علمای طراز اول تهران در سال ۱۳۴۲ بود که با اعتقاد به ولایت مطلقه فقیه با انتشار اعلامیه هایی مردم را به همراهی حوزه و دانشگاه، دعوت به تبعیت از سیدروح الله خمینی در مبارزه با رژیم شاهنشاهی نموده و دین را از سیاست جدا نمی دانست.
انتشار اعلامیه هایی در مخالفت و مبارزه با لوایح ۶ گانه انقلاب سفید در آگاه سازی مردم توسط آیت الله غروی از جمله اقدامات وی است.
در جریان جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در ۱۳۴۶، غروی که بسیار نگران سرنوشت جنگ بود، مجلس دعایی در مسجد ارگ تهران برپا نمود، و چون مأمورین درهای مسجد را بستند در پشت درب مسجد همراه مردم برای پیروزی مسلمین دعا نمود، سپس مردم در اطراف پراکنده شدند و با شعارهای مرگ بر اسرائیل و حامیانش سر دادند.
غروی کاشانی در سال ۱۲۷۵ شمسی در کاشان دیده به جهان گشود.
پدرش حاج ملّا محمّدحسین نطنزی حاکم شرع کاشان بود. وی قبل از اینکه به سنّ ۹ سالگی برسد پدر خود را از دست داد و سرپرستی او را مادرش، «حاج خانم گوهر» به عهده گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
وی در کاشان از ملّا محمّدحسن نحوی، حبیب الله شریف کاشانی و در اصفهان از علمایی چون: آخوند ملّا محمّد کاشانی، آقا سیّدمهدی دُرچه ای و میرزا احمد بهره برد.
محمّد غروی کاشانی در ۱۳۰۱ شمسی عازم نجف گردید و چهارده سال در آن دیار از محضر: محمدحسین نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، ضیاءالدین عراقی و شیخ اسدالله زنجانی استفاده کرد و موفّق به اخذ اجازهٔ اجتهاد گردید و همچنین نجوم را از شمس تبریزی از علمای مقیم نجف آموخت.
وی یکی دو سال آخر اقامت خود در نجف دچار بیماری ریوی شد و با شدّت یافتن بیماری، توان ماندن خود را در آن دیار از دست داد، به ناچار با تجویز پزشک معالج برای تغییر آب و هوا، با وجود آنکه استادانش به وی تکلیف ماندن در حوزهٔ علمیهٔ نجف نموده بودند در خرداد ۱۳۱۴ این شهر را به قصد کاشان ترک کرد.
مشارٌالیه چند سالی در کاشان بود و سپس به مشهد روی آورد و مدّت دو سال آنجا بود و بعد از آن به کاشان مراجعت کرد و به ارشاد خلق و رفع مشکلات آنان و تعلیم و تدریس اشتغال می ورزید تا اینکه در سال ۱۳۲۹ شمسی به تهران رفت و در آنجا سکونت اختیار کرد.
محمد غروی خانه ای محقّر در جنوب تهران داشت و امرار معاشش از راه اندک اجاره ای بود که از بازماندهٔ املاک پدریش در کاشان حاصل می شد.
غروی نخستین روحانی مبارز از بین علمای طراز اول تهران در سال ۱۳۴۲ بود که با اعتقاد به ولایت مطلقه فقیه با انتشار اعلامیه هایی مردم را به همراهی حوزه و دانشگاه، دعوت به تبعیت از سیدروح الله خمینی در مبارزه با رژیم شاهنشاهی نموده و دین را از سیاست جدا نمی دانست.
انتشار اعلامیه هایی در مخالفت و مبارزه با لوایح ۶ گانه انقلاب سفید در آگاه سازی مردم توسط آیت الله غروی از جمله اقدامات وی است.
در جریان جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در ۱۳۴۶، غروی که بسیار نگران سرنوشت جنگ بود، مجلس دعایی در مسجد ارگ تهران برپا نمود، و چون مأمورین درهای مسجد را بستند در پشت درب مسجد همراه مردم برای پیروزی مسلمین دعا نمود، سپس مردم در اطراف پراکنده شدند و با شعارهای مرگ بر اسرائیل و حامیانش سر دادند.
