محمد شفیع بوشهری

[ویکی شیعه] محمد شفیع بوشهری (۱۲۷۰-۱۳۲۹ق)، عالم شیعی قرن سیزدهم و چهاردهم، از شاگردان میرزای شیرازی و مرجع مردم بوشهر.
بوشهری در ۱۲۷۰ق، در کازرون متولد شد و تحت تربیت پدرش، سیدمحمدتقی موسوی، پرورش یافت. در ۱۲۹۱ق با پدرش به بوشهر رفت و از آنجا به عتبات عراق مشرف گردید و در سامرا نزد سید محمد حسن شیرازی (۱۲۳۰ـ۱۳۱۲ق) معروف به «میرزای بزرگ»، به تحصیل فقه و اصول پرداخت و از شاگردان سرشناس میرزا شد. وی در حوزۀ درس عده ای از فضلا، از جمله میرزاعلی آقا، فرزند میرزای شیرازی، نیز حاضر می شد، و تا ۱۳۱۰ق در سامرا بود و همان سال به بوشهر بازگشت. بوشهری در طب نیز اطلاعات وسیعی کسب کرد به طوری که معالجات عجیبی از او مشاهده می شد. وی در بوشهر به تدریس و نشر احکام پرداخت و مرجع امور مردم از خاص و عام گردید.
در ۱۳۲۹ق با خانواده اش به زیارت عتبات رفت و در نجف بیمار شد و روز هفتم ربیع الاول همان سال وفات یافت و در وادی السلام به خاک سپرده شد. بوشهری در فقه و اصول بسیار متبحر بود و تألیفاتی از او باقی مانده است.