محمّد رسول اُف ( زادهٔ ۲۵ آبان ۱۳۵۱ در شیراز ) ، فیلم نامه نویس، تهیه کننده، کارگردان مستقل ایرانی؛ عضو آکادمی اسکار و زندانی سیاسی است.
محمّد رسول اُف در ۲۵ آبان ۱۳۵۱ در شیراز به دنیا آمد. او فرزند یک زوج معلم است که کار معلمی را با آموزش خواندن و نوشتن به زندانی ها در زندان شیراز آغاز کردند. رسول اف برای نخستین بار در هشت سالگی به عنوان بازیگر روی صحنهٔ تئاتر رفت. او فعالیت هنری خود را در این زمینه دنبال کرد. علاقه به فیلم های مستند باعث ورودش به سینما شد. رسول اف فیلم سازی را با آثار کوتاه و تجربی آغاز کرد و سپس به دعوت رسول صدر عاملی، با حضور در فیلم دختری با کفش های کتانی ( ۱۳۷۷ ) به عنوان دستیار کارگردان، وارد سینمای حرفه ای شد. او سال ۱۳۸۰ در ۲۹ سالگی، اولین فیلم بلند خود به نام گاگومان را که مستندی داستانی بود، به تهیه کنندگی هوشنگ نوراللهی ساخت. گاگومان، سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول از بیست ویکمین جشنوارهٔ بین المللی فیلم فجر و تندیس بهترین فیلم مستند از ششمین جشن خانهٔ سینما را برای محمد رسول اف به ارمغان آورد. به این ترتیب جایگاه او به عنوان فیلم سازی بااستعداد و خوش فکر در سینمای ایران تثبیت شد. نخستین ساختهٔ محمد رسول اف نشان از دغدغه های اجتماعی و نگاه ویژهٔ او به روابط انسانی و مشکلات موجود در جامعه داشت. این رویکرد در آثار پسین او ادامه یافت و به تدریج شکلی انتقادی به خود گرفت. رسول اف در فیلم هایش با نگاهی جستجوگر و لحنی جسورانه، به نقد ساختار قدرت و فرهنگ «شبان - رمگی» حاکم بر جامعه پرداخت. این نگرش، دستگاه ممیزی حکومت ایران را در مقابل او قرار داد. محمد رسول اف تا کنون ده ها جایزه از جشنواره های بین المللی از جمله جشنواره فیلم برلین ( جایزه بهترین فیلم از هفتادمین دوره این جشنواره برای شیطان وجود ندارد در سال ۲۰۲۰ ) و جشنوارهٔ فیلم کن ( جایزهٔ بهترین فیلم از بخش نوعی نگاه برای فیلم لِرد در سال ۲۰۱۷، جایزهٔ فدراسیون بین المللی منتقدان فیلم برای فیلم دست نوشته ها نمی سوزند در سال ۲۰۱۳ و جایزهٔ بهترین کارگردانی از بخش نوعی نگاه و جایزهٔ منتقدین فرانسیس شاله برای فیلم به امید دیدار در سال ۲۰۱۱ ) را به دست آورده است. با وجود موفقیت ها و ستایش های جهانی، هیچ یک از فیلم های او مجوز نمایش عمومی در ایران را ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
محمد رسول اف همواره در طول فعالیت حرفه ای خود از سوی نهادهای امنیتی حکومت ایران تحت فشار قرار گرفته و بارها به دلایل مختلف به دادگاه فراخوانده شده است.
محمّد رسول اُف در ۲۵ آبان ۱۳۵۱ در شیراز به دنیا آمد. او فرزند یک زوج معلم است که کار معلمی را با آموزش خواندن و نوشتن به زندانی ها در زندان شیراز آغاز کردند. رسول اف برای نخستین بار در هشت سالگی به عنوان بازیگر روی صحنهٔ تئاتر رفت. او فعالیت هنری خود را در این زمینه دنبال کرد. علاقه به فیلم های مستند باعث ورودش به سینما شد. رسول اف فیلم سازی را با آثار کوتاه و تجربی آغاز کرد و سپس به دعوت رسول صدر عاملی، با حضور در فیلم دختری با کفش های کتانی ( ۱۳۷۷ ) به عنوان دستیار کارگردان، وارد سینمای حرفه ای شد. او سال ۱۳۸۰ در ۲۹ سالگی، اولین فیلم بلند خود به نام گاگومان را که مستندی داستانی بود، به تهیه کنندگی هوشنگ نوراللهی ساخت. گاگومان، سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول از بیست ویکمین جشنوارهٔ بین المللی فیلم فجر و تندیس بهترین فیلم مستند از ششمین جشن خانهٔ سینما را برای محمد رسول اف به ارمغان آورد. به این ترتیب جایگاه او به عنوان فیلم سازی بااستعداد و خوش فکر در سینمای ایران تثبیت شد. نخستین ساختهٔ محمد رسول اف نشان از دغدغه های اجتماعی و نگاه ویژهٔ او به روابط انسانی و مشکلات موجود در جامعه داشت. این رویکرد در آثار پسین او ادامه یافت و به تدریج شکلی انتقادی به خود گرفت. رسول اف در فیلم هایش با نگاهی جستجوگر و لحنی جسورانه، به نقد ساختار قدرت و فرهنگ «شبان - رمگی» حاکم بر جامعه پرداخت. این نگرش، دستگاه ممیزی حکومت ایران را در مقابل او قرار داد. محمد رسول اف تا کنون ده ها جایزه از جشنواره های بین المللی از جمله جشنواره فیلم برلین ( جایزه بهترین فیلم از هفتادمین دوره این جشنواره برای شیطان وجود ندارد در سال ۲۰۲۰ ) و جشنوارهٔ فیلم کن ( جایزهٔ بهترین فیلم از بخش نوعی نگاه برای فیلم لِرد در سال ۲۰۱۷، جایزهٔ فدراسیون بین المللی منتقدان فیلم برای فیلم دست نوشته ها نمی سوزند در سال ۲۰۱۳ و جایزهٔ بهترین کارگردانی از بخش نوعی نگاه و جایزهٔ منتقدین فرانسیس شاله برای فیلم به امید دیدار در سال ۲۰۱۱ ) را به دست آورده است. با وجود موفقیت ها و ستایش های جهانی، هیچ یک از فیلم های او مجوز نمایش عمومی در ایران را ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
محمد رسول اف همواره در طول فعالیت حرفه ای خود از سوی نهادهای امنیتی حکومت ایران تحت فشار قرار گرفته و بارها به دلایل مختلف به دادگاه فراخوانده شده است.
