سیدمحمّد دبیرسیاقی ( زاده: ۴ اسفند ۱۲۹۸ خورشیدی، قزوین، درگذشته: ۱۶ مهر ۱۳۹۷ خورشیدی، قزوین ) پژوهشگر، نویسنده، شاعر، آموزگار ادبیات فارسی و مصحح متون کهن پارسی بود. وی در مؤسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی مشغول بکار بوده و مصحح بسیاری از متن های کهن زبان فارسی است. دبیرسیاقی نزدیک به ۸۰ متن ادبی و تاریخی را تصحیح و چاپ کرده است که از میان آن ها می توان شاهنامه فردوسی، دیوان منوچهری دامغانی، نزهةالقلوب، فرهنگ سُروری و سلطان جلال الدین خوارزمشاه و تصحیح لغت فرس اسدی طوسی و سفرنامه ناصرخسرو قبادیانی را نام برد. او میان سال های ۱۳۲۶ ( خورشیدی ) تا ۱۳۳۴ ( خورشیدی ) در گردآوری فرهنگ لغت با علی اکبر دهخدا همکاری داشت. از آن پس همکاری او با مؤسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی - تا ۱۳۵۹ ( خورشیدی ) که کار این اثر به پایان رسید - پی گرفته شد. کار بزرگی که دبیرسیاقی در دست داشت، نوشته لغت نامه فارسی است که تاکنون برخی از مجلدهای آن چاپ شده است.
... [مشاهده متن کامل]
محمد دبیرسیاقی در محلهٔ گلبن قزوین به دنیا آمد. پدرش سیدباقر فرزند سیدسیاق از خوش نویسان سرشناس دوران خود و مادرش، دختر میرزا آقاخان مستوفی فرزند میرزا ابوالقاسم ملاباشی از مجتهدان دوره ناصری بود.
محمد دبیرسیاقی پس از دوره ابتدایی، دوره اول متوسطه را در دبیرستان شاهپور ( امید ) قزوین به پایان رساند. وی پس از گرفتن دیپلم در سال ۱۳۱۸ وارد دانشگاه تهران شد. ایشان در سال ۱۳۲۴ دکترای ادبیات فارسی خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در سال ۱۳۲۵ ( خورشیدی ) به عضویت انجمن بین المللی ایران شناسی درآمد و سال ها به تدریس در دانشگاه تهران و مدتی نیز به تدریس در دانشگاه های چین و مصر پرداخت. دبیرسیاقی تا هنگام بازنشستگی در سال ۱۳۵۳ ( خورشیدی ) کارمند وزارت دارایی بود.
در نواری صوتی از علی اکبر دهخدا، از سیاقی به عنوان جوانی کوشا در تنظیم لغت نامه یاد کرده است. دبیرسیاقی از ۱۳۵۷ ( خورشیدی ) تا هنگام مرگ عضو هیئت علمی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی بود.
محمد دبیرسیاقی همچنین تا پایان عمر در زادگاه خود، قزوین، به پژوهش و آموزش زبان پارسی ادامه داد و در دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین به آموزش زبان فارسی به دانشجویان اشتغال داشت.
... [مشاهده متن کامل]
محمد دبیرسیاقی در محلهٔ گلبن قزوین به دنیا آمد. پدرش سیدباقر فرزند سیدسیاق از خوش نویسان سرشناس دوران خود و مادرش، دختر میرزا آقاخان مستوفی فرزند میرزا ابوالقاسم ملاباشی از مجتهدان دوره ناصری بود.
محمد دبیرسیاقی پس از دوره ابتدایی، دوره اول متوسطه را در دبیرستان شاهپور ( امید ) قزوین به پایان رساند. وی پس از گرفتن دیپلم در سال ۱۳۱۸ وارد دانشگاه تهران شد. ایشان در سال ۱۳۲۴ دکترای ادبیات فارسی خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در سال ۱۳۲۵ ( خورشیدی ) به عضویت انجمن بین المللی ایران شناسی درآمد و سال ها به تدریس در دانشگاه تهران و مدتی نیز به تدریس در دانشگاه های چین و مصر پرداخت. دبیرسیاقی تا هنگام بازنشستگی در سال ۱۳۵۳ ( خورشیدی ) کارمند وزارت دارایی بود.
در نواری صوتی از علی اکبر دهخدا، از سیاقی به عنوان جوانی کوشا در تنظیم لغت نامه یاد کرده است. دبیرسیاقی از ۱۳۵۷ ( خورشیدی ) تا هنگام مرگ عضو هیئت علمی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی بود.
محمد دبیرسیاقی همچنین تا پایان عمر در زادگاه خود، قزوین، به پژوهش و آموزش زبان پارسی ادامه داد و در دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین به آموزش زبان فارسی به دانشجویان اشتغال داشت.
سید محمّد دبیر سیاقی ( ۱۲۹۹، قزوین - ) نویسنده، شاعر و استاد ادبیات فارسی است. وی از ارکان چهارگانهٔ بنیاد لغت نامهٔ دهخدا و مصحح بسیاری از متن های کهن فارسی است.
وی پس از گذراندن دوره های ابتدایی و متوسطه در قزوین و تهران و گرفتن دیپلم از دارالفنون در ۱۳۱۸در ۱۳۲۴ دکترای ادبیات فارسی خود را از دانشگاه تهران دریافت داشت. در ۱۳۲۵ به عضویت انجمن ایرانشناسی درآمد. آنگاه به استادی در دانشگاه تهران و نیز دانشگاه های چین و مصر پرداخت. [۱]
... [مشاهده متن کامل]
او تا ۱۳۵۳ که بازنشسته شد در استخدام وزارت دارایی بود.
او میان سال های ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۴ در گردآوری لغت نامه با علی اکبر دهخدا همکاری داشت. از آن پس همکاری او با سازمان لغت نامه تا ۱۳۵۹ - که کار این اثر به پایان رسید - پی گرفته شد. [۲]
مرحوم دهخدا در یک نوار صوتی، از وی به عنوان یک جوان کوشا درباره تنظیم لغتنامه یاد کرده است. [۳]
دبیرسیاقی از ۱۳۵۷ عضو هیات علمی انجمن آثار و مفاخر ایران بوده است.
او تاکنون نزدیک به ۸۰ متن ادبی و تاریخی را به تصحیح و نگارش درآورده است[نیازمند منبع] که در میان آنها می توان از دیوان منوچهری، نزهت القلوب، فرهنگ سروری و سلطان جلال الدین خوارزمشاه نام برد. [۴]
وی هم اکنون در زادگاه خود قزوین به پژوهش وآموزش زبان پارسی ادامه می دهد.
آثار [ویرایش]
جشن سده، ۱۳۲۴
همکاری در نگارش لغتنامه با دهخدا از ۱۳۲۶
تصحیح و نشر تذکرةالملوک، ۱۳۳۲
گنج بازیافته، ۱۳۳۴
تصحیح و نشر ترجمان القرآن جرجانی، ۱۳۳۴
تصحیح و نشر سفرنامه ناصر خسرو، ۱۳۳۵
تصحیح و نشر فرهنگ آنندراج، ۱۳۳۵
نشر شاهنامهٔ فردوسی، ۱۳۳۵
تصحیح و نشر دیوان فرخی، ۱۳۳۵
نشر زرتشت نامه، ۱۳۳۶
تصحیح و نشر غیاث اللغات، ۱۳۳۶
تصحیح و نشر چراغ هدایت، ۱۳۳۶
نشر جامع التواریخ ( بخش سامانیان و غزنویان]]، ۱۳۳۶
نشر مجمع الفرس سروری کاشانی، ۱۳۳۹
نشر دیوان شاه داعی شیرازی، ۱۳۳۹
نشر شانزده رساله شاه داعی شیرازی، ۱۳۴۰
نشر سفرنامهٔ خوزستان نجم الملک، ۱۳۴۱
تصحیح و نشر دیوان عنصری، ۱۳۴۲
زندگی سلطان جلال الدین خوارزم شاه، ۱۳۴۴
نمونهٔ نثرهای آموزنده و دلاویز فارسی ( معاصران ) ، ۱۳۴۴
مجموعهٔ قوانین مورد عمل مالیات بر درآمد، ۱۳۴۴
مشتی از خروار، ۱۳۴۵
نمونهٔ نثرهای آموزنده و دلاویز فارسی ( پیشینیان ) ، ۱۳۴۵
انتشار سامی فی اسامی از المیدانی، ۱۳۴۵
برگزیدهٔ تاریخ بیهقی، ۱۳۴۵
دستور زبان فارسی، ۱۳۴۵
نشر تاریخ ایران نوشتهٔ عباس اقبال، ۱۳۴۶
کشف الابیات شاهنامه، جلد یکم، ۱۳۴۷
تصحیح و نشر دیوان دقیقی، ۱۳۴۷
نشر دیوان منوچهری، ۱۳۴۷
پیشاهنگان شعر پارسی، ۱۳۵۱
نشر دیوان لامعی، ۱۳۵۳
نشر پنجاه لطیفه به همراه فهرست لغات فارسی با معادل عربی، ۱۳۵۴
نشر گزیدهٔ امثال الحکم دهخدا، ۱۳۵۷
انتشار جلد یکم چرند و پرند دهخدا، ۱۳۵۸
خاطراتی از دهخدا و از زبان دهخدا، ۱۳۵۹
دیوان دهخدا، ۱۳۶۰
نشر مخلص اللغات حسن خطیب کرمانی، ۱۳۶۲
نمونه های نظم و نثر فارسی، ۱۳۶۵
فارسی سرکوهی، ۱۳۶۷
نشر مقالات عباس اقبال، ۱۳۶۹
نشر کشف الابیات مثنوی نیکلسون، ۱۳۷۱
نشر دیوان لغات ترک، ۱۳۷۵
نشر کتاب بیان الادیان، ۱۳۷۶
گلچین دیوان ناجی قزوینی، ۱۳۷۹
کتابچهٔ سرشماری شهر قزوین برپایهٔ تعلیمات نوین، ۱۳۸۰
سیر تاریخی بنای شهر قزوین، ۱۳۸۱
ره آموز حکمت و برزونامه، ۱۳۸۲
ره آغاز حکمت، ۱۳۸۴
برگردان روایت گونهٔ شاهنامهٔ فردوسی به نثر، ۱۳۸۴
پانویس [ویرایش]
↑ موسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی
↑ موسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی
↑ MehrNews. com - Iran, Iranian, Nuclear, political, world, sport, Cultural, economic, SocialAndOccations news and headlines
↑ موسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی
از ویکی پدیا
وی پس از گذراندن دوره های ابتدایی و متوسطه در قزوین و تهران و گرفتن دیپلم از دارالفنون در ۱۳۱۸در ۱۳۲۴ دکترای ادبیات فارسی خود را از دانشگاه تهران دریافت داشت. در ۱۳۲۵ به عضویت انجمن ایرانشناسی درآمد. آنگاه به استادی در دانشگاه تهران و نیز دانشگاه های چین و مصر پرداخت. [۱]
... [مشاهده متن کامل]
او تا ۱۳۵۳ که بازنشسته شد در استخدام وزارت دارایی بود.
او میان سال های ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۴ در گردآوری لغت نامه با علی اکبر دهخدا همکاری داشت. از آن پس همکاری او با سازمان لغت نامه تا ۱۳۵۹ - که کار این اثر به پایان رسید - پی گرفته شد. [۲]
مرحوم دهخدا در یک نوار صوتی، از وی به عنوان یک جوان کوشا درباره تنظیم لغتنامه یاد کرده است. [۳]
دبیرسیاقی از ۱۳۵۷ عضو هیات علمی انجمن آثار و مفاخر ایران بوده است.
او تاکنون نزدیک به ۸۰ متن ادبی و تاریخی را به تصحیح و نگارش درآورده است[نیازمند منبع] که در میان آنها می توان از دیوان منوچهری، نزهت القلوب، فرهنگ سروری و سلطان جلال الدین خوارزمشاه نام برد. [۴]
وی هم اکنون در زادگاه خود قزوین به پژوهش وآموزش زبان پارسی ادامه می دهد.
آثار [ویرایش]
جشن سده، ۱۳۲۴
همکاری در نگارش لغتنامه با دهخدا از ۱۳۲۶
تصحیح و نشر تذکرةالملوک، ۱۳۳۲
گنج بازیافته، ۱۳۳۴
تصحیح و نشر ترجمان القرآن جرجانی، ۱۳۳۴
تصحیح و نشر سفرنامه ناصر خسرو، ۱۳۳۵
تصحیح و نشر فرهنگ آنندراج، ۱۳۳۵
نشر شاهنامهٔ فردوسی، ۱۳۳۵
تصحیح و نشر دیوان فرخی، ۱۳۳۵
نشر زرتشت نامه، ۱۳۳۶
تصحیح و نشر غیاث اللغات، ۱۳۳۶
تصحیح و نشر چراغ هدایت، ۱۳۳۶
نشر جامع التواریخ ( بخش سامانیان و غزنویان]]، ۱۳۳۶
نشر مجمع الفرس سروری کاشانی، ۱۳۳۹
نشر دیوان شاه داعی شیرازی، ۱۳۳۹
نشر شانزده رساله شاه داعی شیرازی، ۱۳۴۰
نشر سفرنامهٔ خوزستان نجم الملک، ۱۳۴۱
تصحیح و نشر دیوان عنصری، ۱۳۴۲
زندگی سلطان جلال الدین خوارزم شاه، ۱۳۴۴
نمونهٔ نثرهای آموزنده و دلاویز فارسی ( معاصران ) ، ۱۳۴۴
مجموعهٔ قوانین مورد عمل مالیات بر درآمد، ۱۳۴۴
مشتی از خروار، ۱۳۴۵
نمونهٔ نثرهای آموزنده و دلاویز فارسی ( پیشینیان ) ، ۱۳۴۵
انتشار سامی فی اسامی از المیدانی، ۱۳۴۵
برگزیدهٔ تاریخ بیهقی، ۱۳۴۵
دستور زبان فارسی، ۱۳۴۵
نشر تاریخ ایران نوشتهٔ عباس اقبال، ۱۳۴۶
کشف الابیات شاهنامه، جلد یکم، ۱۳۴۷
تصحیح و نشر دیوان دقیقی، ۱۳۴۷
نشر دیوان منوچهری، ۱۳۴۷
پیشاهنگان شعر پارسی، ۱۳۵۱
نشر دیوان لامعی، ۱۳۵۳
نشر پنجاه لطیفه به همراه فهرست لغات فارسی با معادل عربی، ۱۳۵۴
نشر گزیدهٔ امثال الحکم دهخدا، ۱۳۵۷
انتشار جلد یکم چرند و پرند دهخدا، ۱۳۵۸
خاطراتی از دهخدا و از زبان دهخدا، ۱۳۵۹
دیوان دهخدا، ۱۳۶۰
نشر مخلص اللغات حسن خطیب کرمانی، ۱۳۶۲
نمونه های نظم و نثر فارسی، ۱۳۶۵
فارسی سرکوهی، ۱۳۶۷
نشر مقالات عباس اقبال، ۱۳۶۹
نشر کشف الابیات مثنوی نیکلسون، ۱۳۷۱
نشر دیوان لغات ترک، ۱۳۷۵
نشر کتاب بیان الادیان، ۱۳۷۶
گلچین دیوان ناجی قزوینی، ۱۳۷۹
کتابچهٔ سرشماری شهر قزوین برپایهٔ تعلیمات نوین، ۱۳۸۰
سیر تاریخی بنای شهر قزوین، ۱۳۸۱
ره آموز حکمت و برزونامه، ۱۳۸۲
ره آغاز حکمت، ۱۳۸۴
برگردان روایت گونهٔ شاهنامهٔ فردوسی به نثر، ۱۳۸۴
پانویس [ویرایش]
↑ موسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی
↑ موسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی
↑ موسسه لغت نامه دهخدا و مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی
از ویکی پدیا