محمد حیدری ملایری ( زاده: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۲۶ ملایر - درگذشته: ۱۰ اسفند ۱۴۰۱ برابر ۱ مارس ۲۰۲۳ در پاریس ) فیزیک دان و اخترشناس اهل ایران بود که از سال های پایانی دههٔ ۱۳۵۰ ( ۱۹۷۰ م ) به فرانسه رفت و در آنجا زندگی و پژوهش کرد. وی در حوزه زبان شناسی و گویش ها نیز فعالیت داشت. یکی از دستاوردهای حیدری ملایری در رابطه با جرم بیشینه ستارگان بود. وی همچنین به زبان شناسی و تاریخ نیز علاقه داشت و با زبان های فارسی باستان، فارسی میانه، پارتی، اوستایی، سنسکریت، یونانی و لاتین آشنایی داشت، و دربارهٔ بیست گویش زبان فارسی پژوهش و مطالعه کرد. محمد حیدری ملایری را پیش از حضورش در جایگاه یک اخترشناس، با ترجمهٔ دو کتاب اخترشناسی به نام «ستاره ها» ( زیم و بیکر ) و «شگفتی های آسمان شب» ( زیگل ) و نیز کتاب «ستاره ای به نام خورشید» ( گاموف ) شناخته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
ملایری در رصدخانه پاریس به عنوان پژوهشگر فعالیت داشت. وی سرپرست گروهی از اخترفیزیک دانان بین المللی بود که در مورد پیدایش ستارگان پرجرم و تأثیر این ستارگان بر پیرامون شان پژوهش می کردند. همچنین نتایج مطالعات و پژوهش های چند سال اخیر او برپایه داده هایی بود که او با به کاربردن تلسکوپ فضایی هابل، متعلق به سازمان ناسا، به دست آورد. وی در سال ۱۳۶۴ خورشیدی ( ۱۹۸۵ میلادی ) به گروه اخترشناسان رصدخانه جنوبی اروپا ( ESO ) که در شیلی قرار دارد، پیوست. اقامت او در شیلی ۷ سال به طول انجامید و در ضمن فعالیت های پژوهشی اش از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۰، معاونت دپارتمان اخترشناسی رصدخانه اروپایی را هم به عهده داشت. وی همچنین مقالاتی در حوزه ستاره شناسی نوشت. ملایری همچنین یک واژه نامه چندزبانه اخترشناسی و اخترفیزیک نیز تألیف کرد.
محمد حیدری ملایری در ۱۰ اردیبهشت سال ۱۳۲۶ در ملایر زاده شد. او کلاس های اول و دوم دبستان را در ملایر گذراند و سپس با خانواده اش به تهران رفتند. وی در سال ۱۳۴۵ کارشناسی خود را در رشتهٔ فیزیک از دانشگاه تهران دریافت کرد. سپس به سربازی رفت و دورهٔ خدمت سربازی را با درجهٔ ستوان دوم در رستهٔ توپخانه گذراند، او سه سال هم در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین به ویراستاری کتاب های وابسته به دانش فیزیک پرداخت و در این مدت بیش از ۱۰ عنوان کتابِ فیزیک و اخترشناسی را از انگلیسی به فارسی ترجمه کرد. در سال ۱۳۵۳ ( ۱۹۷۴ م ) با بورس دولت فرانسه به پاریس رفت تا در رشته های اخترشناسی و اخترفیزیک در دانشگاه پاریس تحصیل کرد. او در سال ۱۳۵۸ ( ۱۹۷۹ م ) مدرک دکترای سیکل سوم خود و سپس در سال ۱۳۶۲ ( ۱۹۸۳ م ) دکتری دولتی را - که بالاترین مدرک تحصیلی در فرانسه به شمار می رود - از دانشگاه پاریس گرفت. در سال ۱۳۵۹ ( ۱۹۸۰ م ) ، موفق به دریافت کرسی رسمی «اخترشناس» در رصدخانه پاریس شد. حیدری ملایری در سال ۱۳۶۴ ( ۱۹۸۵ م ) با گذراندن کنکور به گروه اخترشناسان رصدخانه بزرگ اروپا ( ESO ) پیوست که در کشور شیلی در آمریکای جنوبی جای دارد. او به مدت ۷ سال تا سال ۱۳۷۱ ( ۱۹۹۲ م ) در آنجا به پژوهش مشغول بود.
... [مشاهده متن کامل]
ملایری در رصدخانه پاریس به عنوان پژوهشگر فعالیت داشت. وی سرپرست گروهی از اخترفیزیک دانان بین المللی بود که در مورد پیدایش ستارگان پرجرم و تأثیر این ستارگان بر پیرامون شان پژوهش می کردند. همچنین نتایج مطالعات و پژوهش های چند سال اخیر او برپایه داده هایی بود که او با به کاربردن تلسکوپ فضایی هابل، متعلق به سازمان ناسا، به دست آورد. وی در سال ۱۳۶۴ خورشیدی ( ۱۹۸۵ میلادی ) به گروه اخترشناسان رصدخانه جنوبی اروپا ( ESO ) که در شیلی قرار دارد، پیوست. اقامت او در شیلی ۷ سال به طول انجامید و در ضمن فعالیت های پژوهشی اش از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۰، معاونت دپارتمان اخترشناسی رصدخانه اروپایی را هم به عهده داشت. وی همچنین مقالاتی در حوزه ستاره شناسی نوشت. ملایری همچنین یک واژه نامه چندزبانه اخترشناسی و اخترفیزیک نیز تألیف کرد.
محمد حیدری ملایری در ۱۰ اردیبهشت سال ۱۳۲۶ در ملایر زاده شد. او کلاس های اول و دوم دبستان را در ملایر گذراند و سپس با خانواده اش به تهران رفتند. وی در سال ۱۳۴۵ کارشناسی خود را در رشتهٔ فیزیک از دانشگاه تهران دریافت کرد. سپس به سربازی رفت و دورهٔ خدمت سربازی را با درجهٔ ستوان دوم در رستهٔ توپخانه گذراند، او سه سال هم در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین به ویراستاری کتاب های وابسته به دانش فیزیک پرداخت و در این مدت بیش از ۱۰ عنوان کتابِ فیزیک و اخترشناسی را از انگلیسی به فارسی ترجمه کرد. در سال ۱۳۵۳ ( ۱۹۷۴ م ) با بورس دولت فرانسه به پاریس رفت تا در رشته های اخترشناسی و اخترفیزیک در دانشگاه پاریس تحصیل کرد. او در سال ۱۳۵۸ ( ۱۹۷۹ م ) مدرک دکترای سیکل سوم خود و سپس در سال ۱۳۶۲ ( ۱۹۸۳ م ) دکتری دولتی را - که بالاترین مدرک تحصیلی در فرانسه به شمار می رود - از دانشگاه پاریس گرفت. در سال ۱۳۵۹ ( ۱۹۸۰ م ) ، موفق به دریافت کرسی رسمی «اخترشناس» در رصدخانه پاریس شد. حیدری ملایری در سال ۱۳۶۴ ( ۱۹۸۵ م ) با گذراندن کنکور به گروه اخترشناسان رصدخانه بزرگ اروپا ( ESO ) پیوست که در کشور شیلی در آمریکای جنوبی جای دارد. او به مدت ۷ سال تا سال ۱۳۷۱ ( ۱۹۹۲ م ) در آنجا به پژوهش مشغول بود.
