محمّد حقیقت ( زاده ۱۳۳۱ در اصفهان ) کارگردان، روزنامه نگار و منتقد سینما است.
متولد اصفهان است دبستان و دبیرستانش را در همان شهر مادری گذرانده است. در همان سال های دبیرستان شیفته سینما می شود. سینما را با روزنامه نگاری و گزارش نویسی از فیلم های روی پرده در روزنامهٔ مطرح آن روزهای شهر اصفهان با نام «اصفهان» آغاز کرده است. اما گزارشی از فیلم «پیر پائولو پازولینی» کارگردان شهیر سینمای ایتالیا پایش را به روزنامه های پایتخت باز کرده است آن هم نه گزارش از فیلم در حال اکران بلکه اولین گزارش از تولید یکی از فیلم های پازولینی! راه اندازی فستیوال فیلم های کوتاه با همکاری دوستانش از جمله اکبر خوجوئی در اصفهان و سینه کلوپ اصفهان با همکاری رضا جانقربانی و حتی راه اندازی گروه فیلمسازان آماتور هم راضی اش نمی کند. به قول خودش «یک روز تصمیم گرفتم که به پاریس بیایم و در سینما تک پاریس فیلم ببینم. آمدم و ماندم». در پاریس با نشریات مهمی از جمله پوزتیف، کایه دو سینما و لوموند همکاری کرده است. کتاب «تاریخ سینمای ایران ۱۹۰۰–۱۹۹۹» را به زبان فرانسه در همین دوران نوشته، که توسط انتشارات مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو در سال ۱۹۹۹ به چاپ رسید. این اولین کتابی است که در مورد صد سال سینمای ایران به یک زبان خارجی نوشته شده است. برای اولین بار فستیوال فیلم های ایرانی را به طور سالانه در فرانسه پایه گذاری کرده و از ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۰ ادامه داد. در این فستیوال ۱۷ ساله بیش ازحدود۱۹۰فیلم ایرانی به نمایش درآمد. فیلم هایی که بعضی هرگز در ایران مجال اکران نیافت و بعضی هم اولین تجربه اکران شان در پاریس بود. وی از دهه شصت به عنوان گزارشگر و منتقد با ماهنامه سینمایی فیلم همکاری داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
وی فیلم سازی را با ساختن فیلم های کوتاه ۸ میلی متری در اصفهان و ازسال ۱۹۶۹ آغاز کرده بود. از سال ۱۹۷۷ در پاریس مسقر شد. در پاریس، در سال ۱۹۸۰ دستیار سهراب شهید ثالث در فیلم «تعصیلات لوته آیسنر» شد. سپس فیلم بلند «حالت بحرانی» را در پاریس به زبان فرانسه ساخت که حالت تز پایان تحصیلی اش هم بود. این فیلم در مسابقه جشنواره لوکارنو سوئیس در ۱۹۸۴ به نمایش درآمد و یک سال بعد در جشنواره بین المللی بروکسل هم انتخاب شد. در سال ۲۰۰۳ فیلم بلند دوفرشته را در ایران با بازی گلشیفته فراهانی و استاد حسن ناهید ساخت که در بخش «هفته بین المللی منتقدین کن» همان سال پذیرفته شد و در ۱۹ جشنواره دیگر جهانی نشان داده شد. این فیلم محصول مشترک فرانسه و ایران است که توسط کمپانی وایلد بانچ، به ۱۶ کشور فروخته شده است.
متولد اصفهان است دبستان و دبیرستانش را در همان شهر مادری گذرانده است. در همان سال های دبیرستان شیفته سینما می شود. سینما را با روزنامه نگاری و گزارش نویسی از فیلم های روی پرده در روزنامهٔ مطرح آن روزهای شهر اصفهان با نام «اصفهان» آغاز کرده است. اما گزارشی از فیلم «پیر پائولو پازولینی» کارگردان شهیر سینمای ایتالیا پایش را به روزنامه های پایتخت باز کرده است آن هم نه گزارش از فیلم در حال اکران بلکه اولین گزارش از تولید یکی از فیلم های پازولینی! راه اندازی فستیوال فیلم های کوتاه با همکاری دوستانش از جمله اکبر خوجوئی در اصفهان و سینه کلوپ اصفهان با همکاری رضا جانقربانی و حتی راه اندازی گروه فیلمسازان آماتور هم راضی اش نمی کند. به قول خودش «یک روز تصمیم گرفتم که به پاریس بیایم و در سینما تک پاریس فیلم ببینم. آمدم و ماندم». در پاریس با نشریات مهمی از جمله پوزتیف، کایه دو سینما و لوموند همکاری کرده است. کتاب «تاریخ سینمای ایران ۱۹۰۰–۱۹۹۹» را به زبان فرانسه در همین دوران نوشته، که توسط انتشارات مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو در سال ۱۹۹۹ به چاپ رسید. این اولین کتابی است که در مورد صد سال سینمای ایران به یک زبان خارجی نوشته شده است. برای اولین بار فستیوال فیلم های ایرانی را به طور سالانه در فرانسه پایه گذاری کرده و از ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۰ ادامه داد. در این فستیوال ۱۷ ساله بیش ازحدود۱۹۰فیلم ایرانی به نمایش درآمد. فیلم هایی که بعضی هرگز در ایران مجال اکران نیافت و بعضی هم اولین تجربه اکران شان در پاریس بود. وی از دهه شصت به عنوان گزارشگر و منتقد با ماهنامه سینمایی فیلم همکاری داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
وی فیلم سازی را با ساختن فیلم های کوتاه ۸ میلی متری در اصفهان و ازسال ۱۹۶۹ آغاز کرده بود. از سال ۱۹۷۷ در پاریس مسقر شد. در پاریس، در سال ۱۹۸۰ دستیار سهراب شهید ثالث در فیلم «تعصیلات لوته آیسنر» شد. سپس فیلم بلند «حالت بحرانی» را در پاریس به زبان فرانسه ساخت که حالت تز پایان تحصیلی اش هم بود. این فیلم در مسابقه جشنواره لوکارنو سوئیس در ۱۹۸۴ به نمایش درآمد و یک سال بعد در جشنواره بین المللی بروکسل هم انتخاب شد. در سال ۲۰۰۳ فیلم بلند دوفرشته را در ایران با بازی گلشیفته فراهانی و استاد حسن ناهید ساخت که در بخش «هفته بین المللی منتقدین کن» همان سال پذیرفته شد و در ۱۹ جشنواره دیگر جهانی نشان داده شد. این فیلم محصول مشترک فرانسه و ایران است که توسط کمپانی وایلد بانچ، به ۱۶ کشور فروخته شده است.
