[ویکی فقه] تَبادَکانی، شمس الدین محمد، از محدثان و عارفان شافعی مذهب قرن نهم و اهل تبادکان خراسان بود.
از تاریخ ولادت و زندگانی او اطلاع کمی در دست است.
وی از معاصران عبدالرحمان جامی بوده و با وی مصاحبت داشته است.
همچنین او را از خلفا و مریدان زین الدین خوافی (متوفی ۸۳۸) دانسته اند.
با این که وی را مرید بهاءالدین عمر نیز گفته اند، او خود اشاره به این ارادت نکرده است.
گفته اند که قرآن را در یک ماه رمضان حفظ کرد.
ابتدا علوم ظاهری را آموخت و پس از دیدار با زین الدین خوافی به تصوف و عرفان روی آورد و با وی بیعت کرد.
تبادکانی از محضر مشایخی همچون بهاءالدین عمر (متوفی ۸۵۷)، فخرالدین نورستانی (متوفی ۸۲۰) و سعدالدین کاشغری (متوفی ۸۶۰) بهره برد.
گفتگوی طولانی وی در باره عشق و عقل با سعدالدین کاشغری نشان می دهد که وی عقل را جلوه ای از عشق الاهی می داند.
← تبادکانی از مدرسان علوم نقلی و عقلی
(۱) عبدالله بن عبدالرحمان اصیل الدین واعظ، مقصد الاقبال سلطانیة و مرصد الا´مال خاقانیه، چاپ مایل هروی، تهران ۱۳۵۱ش.
(۲) امیرعلیشیر نوائی، تذکرة مجالس النفائس، چاپ علی اصغر حکمت، تهران ۱۳۶۳ ش.
(۳) عبدالله بن محمد انصاری، منازل السایرین، متن عربی با مقایسه به متن علل المقامات و صدمیدان، ترجمه دری منازل السایرین و علل المقامات و شرح کتاب از روی آثار پیر هرات از روان فرهادی، تهران ۱۳۶۱ ش.
(۴) اسماعیل بغدادی، هدیه العارفین، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۵) عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، چاپ مهدی توحیدی پور، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۳۶ش).
(۶) غیاث الدین بن همام الدین خواندمیر، تاریخ حبیب السیر، چاپ محمد دبیر سیاقی، تهران ۱۳۵۳ ش.
(۷) عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۷۶).
(۸) محمد معصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹ـ۱۳۴۵ ش.
(۹) احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، اسلام آباد ۱۳۶۲ـ۱۳۷۰ ش.
(۱۰) عبدالواسع بن جمال الدین نظامی باخرزی، مقامات جامی: گوشه هایی از تاریخ فرهنگی و اجتماعی خراسان در عصر تیموریان، چاپ نجیب مایل هروی، تهران ۱۳۷۱ ش.
از تاریخ ولادت و زندگانی او اطلاع کمی در دست است.
وی از معاصران عبدالرحمان جامی بوده و با وی مصاحبت داشته است.
همچنین او را از خلفا و مریدان زین الدین خوافی (متوفی ۸۳۸) دانسته اند.
با این که وی را مرید بهاءالدین عمر نیز گفته اند، او خود اشاره به این ارادت نکرده است.
گفته اند که قرآن را در یک ماه رمضان حفظ کرد.
ابتدا علوم ظاهری را آموخت و پس از دیدار با زین الدین خوافی به تصوف و عرفان روی آورد و با وی بیعت کرد.
تبادکانی از محضر مشایخی همچون بهاءالدین عمر (متوفی ۸۵۷)، فخرالدین نورستانی (متوفی ۸۲۰) و سعدالدین کاشغری (متوفی ۸۶۰) بهره برد.
گفتگوی طولانی وی در باره عشق و عقل با سعدالدین کاشغری نشان می دهد که وی عقل را جلوه ای از عشق الاهی می داند.
← تبادکانی از مدرسان علوم نقلی و عقلی
(۱) عبدالله بن عبدالرحمان اصیل الدین واعظ، مقصد الاقبال سلطانیة و مرصد الا´مال خاقانیه، چاپ مایل هروی، تهران ۱۳۵۱ش.
(۲) امیرعلیشیر نوائی، تذکرة مجالس النفائس، چاپ علی اصغر حکمت، تهران ۱۳۶۳ ش.
(۳) عبدالله بن محمد انصاری، منازل السایرین، متن عربی با مقایسه به متن علل المقامات و صدمیدان، ترجمه دری منازل السایرین و علل المقامات و شرح کتاب از روی آثار پیر هرات از روان فرهادی، تهران ۱۳۶۱ ش.
(۴) اسماعیل بغدادی، هدیه العارفین، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۵) عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، چاپ مهدی توحیدی پور، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۳۶ش).
(۶) غیاث الدین بن همام الدین خواندمیر، تاریخ حبیب السیر، چاپ محمد دبیر سیاقی، تهران ۱۳۵۳ ش.
(۷) عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۷۶).
(۸) محمد معصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹ـ۱۳۴۵ ش.
(۹) احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، اسلام آباد ۱۳۶۲ـ۱۳۷۰ ش.
(۱۰) عبدالواسع بن جمال الدین نظامی باخرزی، مقامات جامی: گوشه هایی از تاریخ فرهنگی و اجتماعی خراسان در عصر تیموریان، چاپ نجیب مایل هروی، تهران ۱۳۷۱ ش.
wikifeqh: محمد_تبادکانی