[ویکی فقه] «ابن حاج، ابو عبدالله محمد بن محمد بن محمد عبدری فاسی»، (د ۲۰ جمادی الاول ۷۳۷ ق)، فقیه مالکی است.
با توجه به اینکه مدت زندگی او را بیش از ۸۰ سال نوشته اند، می توان تولد او را در حدود ۶۵۷ ق تخمین زد. ابن حاج در آغاز از علمای فاس دانش آموخت، آنگاه به قاهره رفت و تا پایان عمر در آنجا اقامت گزید. وی پس از عمری دراز، در قاهره درگذشت و در قرافه (در نزدیکی قاهره) به خاک سپرده شد. ابن حاج، شاگرد نزدیک ابومحمد عبدالله بن ابی جمره بوده و از او و دیگر مشایخ صوفیه تعالیم آنان را فراگرفته است. حجوی حتی او را صاحب طریقه ای مشهور در تصوف دانسته است. ابن قاضی مکناسی نیز به صوفی بودن او تصریح کرده است. از دیگر مشایخ ابن حاج می توان تقی الدین عبید اسعردی را ذکر کرد که نزد او «موطا» مالک را به روایت یحیی بن یحیی فراگرفته است. از شاگردان و راویان وی نیز می توان از محمد بن رافع سلامی یاد کرد.
با توجه به اینکه مدت زندگی او را بیش از ۸۰ سال نوشته اند، می توان تولد او را در حدود ۶۵۷ ق تخمین زد. ابن حاج در آغاز از علمای فاس دانش آموخت، آنگاه به قاهره رفت و تا پایان عمر در آنجا اقامت گزید. وی پس از عمری دراز، در قاهره درگذشت و در قرافه (در نزدیکی قاهره) به خاک سپرده شد. ابن حاج، شاگرد نزدیک ابومحمد عبدالله بن ابی جمره بوده و از او و دیگر مشایخ صوفیه تعالیم آنان را فراگرفته است. حجوی حتی او را صاحب طریقه ای مشهور در تصوف دانسته است. ابن قاضی مکناسی نیز به صوفی بودن او تصریح کرده است. از دیگر مشایخ ابن حاج می توان تقی الدین عبید اسعردی را ذکر کرد که نزد او «موطا» مالک را به روایت یحیی بن یحیی فراگرفته است. از شاگردان و راویان وی نیز می توان از محمد بن رافع سلامی یاد کرد.