[ویکی شیعه] محمد بن عثمان بن سعید عَمری، (متوفای ۳۰۵ق) دومین نایب از نُواب اربعهٔ امام دوازدهم شیعیان پس از پدرش عثمان بن سعید است. وی ابتدا وکیل امام زمان و از دستیاران پدر بود و پس از وفات پدر به مدت چهل سال (۲۶۵-۳۰۵ق) نیابت امام زمان را در عصر غیبت صغری بر عهده داشت. با اینکه در روایت امام عسکری(ع) و نامه امام زمان(ع)، به نیابت محمد بن عثمان تصریح شده بود، برخی از وکلای سازمان وکالت ائمه در نیابت او تردید و بعضی ادعای نیابت کردند. محمد بن عثمان دستیارانی داشت که در اداره سازمان وکالت با او همکاری می کردند. او دارای تألیفاتی در فقه بود و از وی روایاتی درباره حضرت مهدی روایت شده است. ادعیه مشهوری چون سمات، افتتاح و زیارت آل یاسین نیز توسط او نقل شده است.
درباره تاریخ ولادت محمد بن عثمان عمری، زمانی مشخص نشده است. نام او در منابع دینی، محمد فرزند عثمان بن سعید (نایب اول امام مهدی) ذکر شده و کنیه اش «ابوجعفر» است. او از قبیله بنی اسد بود. هیچ کنیه دیگری در کتاب های حدیثی و رجالی برای او ذکر نشده است.
چند لقب برای او بیان شده است: گاهی او را «عَمْری» گفته اند که در بیشتر کتاب های رجالی و روایی آمده است. گاهی نیز لقب وی را «اسدی» نوشته اند و گاهی او را «کوفی» خوانده اند. «سمان» و «عسکری» نیز از القاب او ذکر شده است. او در عراق به «خلّانی» معروف است.
درباره تاریخ ولادت محمد بن عثمان عمری، زمانی مشخص نشده است. نام او در منابع دینی، محمد فرزند عثمان بن سعید (نایب اول امام مهدی) ذکر شده و کنیه اش «ابوجعفر» است. او از قبیله بنی اسد بود. هیچ کنیه دیگری در کتاب های حدیثی و رجالی برای او ذکر نشده است.
چند لقب برای او بیان شده است: گاهی او را «عَمْری» گفته اند که در بیشتر کتاب های رجالی و روایی آمده است. گاهی نیز لقب وی را «اسدی» نوشته اند و گاهی او را «کوفی» خوانده اند. «سمان» و «عسکری» نیز از القاب او ذکر شده است. او در عراق به «خلّانی» معروف است.
wikishia: محمد_بن_عثمان_عمری