محمد بن تغلق

دانشنامه آزاد فارسی

محمّد بن تُغْلُق ( ـ۷۵۱ق)
(یا: سلطان غیاث الدین محمد بن تغلق شاه؛ مشهور به جَونه وو اُلُغ و ابوالمجاهد محمدشاه) دومین پادشاه (حک: ۷۲۵ـ۷۵۱ق) تغلق شاهیان هند. پسر غیاث الدین تُغْلُقْ شاه و ولیعهد او بود و عنوان «اُلُغ خان» یافت . برخی تاریخ نگاران وی را متهم کرده اند که در حادثۀ فروریختن سقف اقامتگاه پدرش دست داشته است . پس از جلوس بر تخت سلطنت ، عنوان محمد بن تُغْلُقْ را برای خود برگزید. پس از چندی با الحاکم بِاَمرِالله ، دومین خلیفۀ فاطمی در مصر، ارتباط یافت و در ۷۴۲ق منشور حکومت خود را از او، گرفت . در دورۀ او، قدرت تغلق شاهیان به اوج خود رسید. ابن بَطوطه، سیّاح معروف، در سفرنامۀ خود شرح مفصلی از دربار محمد آورده است اما پرداختن به امور نظامی ، اجتماعی و اقتصادی و نیز خشکسالی و قحطی در کشور، ثبات حکومت وی را مختل کرد و سبب بروز شورش های بسیار شد که در نتیجۀ آن حسن کانگو، مؤسس سلسلۀ بهمن شاهیان ، دَکَن را و شمس الدین الیاس ، پادشاه مؤسس سلسلۀ الیاس شاهیان ، بنگال را مستقل کردند و محمد بن تُغْلُقْ هم در نزدیکی تهته درگذشت . او با علوم مختلف آشنا بود و در نظم و نثر فارسی و خوشنویسی تبحر داشت .

پیشنهاد کاربران

بپرس