[ویکی فقه] محمد بن احمد خفری ملقب به شمس الدین از حکیمان و دانشمندان قرن دهم هجری است. شهرتش به خفری به واسطه این است که وی از اهالی خفر از نواحی شیراز بوده است. درباره زندگی وی گزارش دقیق و کاملی در دست نیست. از این رو، تاریخ ولادت او معلوم نیست. وی در عهد سلطنت شاه اسماعیل صفوی می زیسته است. ابتدا در شیراز و سپس در کاشان اقامت داشته است. از شاگردان صدر الحکماء سید صدر الدین محمد دشتکی شیرازی بوده و گویا حوزه درس جلال الدین دوانی را نیز درک کرده است.
خفری اندیشمندی دقیق النظر و در آن زمان از نفوذ اخلاقی و اجتماعی قابل توجهی برخوردار بوده است. درباره مذهب وی اختلاف نظر است. قول غالب گویای این است که وی اهل تسنن بوده، اما شواهدی خلاف این را نشان می دهد. شهرت خفری در منابع و تذکره ها بیشتر به عنوان حکیم و فیلسوف بوده و نه متکلم ، گرچه او دارای آثار کلامی نیز بوده است. اساسا شخصیت خفری حتی در شاخه حکمت و فلسفه چندان شناخته شده نیست تا چه رسد به موقعیت او در کلام. اما گفتنی است که او علاوه بر این دو شاخه از علوم عقلی، به نجوم و هیئت نیز اشتغال داشته است؛ از آنجا که خفری فیلسوفی با ذوق و متاله بوده، آرای وی در میان حکیمان و بزرگان علم مورد توجه بوده است، چنان که بر حاشیه وی بر شرح قوشچی بزرگانی چون میر داماد ، ملا شمسای گیلانی، غیاث الدین منصور دشتکی، محمد بن حسین آقا جمال خوانساری، حسین بن ابراهیم تنکابنی و دیگران که قریب به ۲۰ تن می باشند، حواشی و تعلیقاتی افزوده اند. همچنین ملاصدرا حکیم پرآوازه و مؤسس حکمت متعالیه در اسفار و شواهد الربوبیة از وی و برخی آرای او یاد کرده است.
خفری اندیشمندی دقیق النظر و در آن زمان از نفوذ اخلاقی و اجتماعی قابل توجهی برخوردار بوده است. درباره مذهب وی اختلاف نظر است. قول غالب گویای این است که وی اهل تسنن بوده، اما شواهدی خلاف این را نشان می دهد. شهرت خفری در منابع و تذکره ها بیشتر به عنوان حکیم و فیلسوف بوده و نه متکلم ، گرچه او دارای آثار کلامی نیز بوده است. اساسا شخصیت خفری حتی در شاخه حکمت و فلسفه چندان شناخته شده نیست تا چه رسد به موقعیت او در کلام. اما گفتنی است که او علاوه بر این دو شاخه از علوم عقلی، به نجوم و هیئت نیز اشتغال داشته است؛ از آنجا که خفری فیلسوفی با ذوق و متاله بوده، آرای وی در میان حکیمان و بزرگان علم مورد توجه بوده است، چنان که بر حاشیه وی بر شرح قوشچی بزرگانی چون میر داماد ، ملا شمسای گیلانی، غیاث الدین منصور دشتکی، محمد بن حسین آقا جمال خوانساری، حسین بن ابراهیم تنکابنی و دیگران که قریب به ۲۰ تن می باشند، حواشی و تعلیقاتی افزوده اند. همچنین ملاصدرا حکیم پرآوازه و مؤسس حکمت متعالیه در اسفار و شواهد الربوبیة از وی و برخی آرای او یاد کرده است.