محمد الدغباجی با نام اصلی محمد بن صالح الدغبانی الخریجی ملقب به الدغباجی ( عربی: محمد الدغباجی ) ( زاده: ۱۸۸۵ - درگذشته: ۱۹۲۴ ) مبارزی تونسی بود که معتقد به مبارزه مشترک در کشورهای اسلامی بود. او رهبری تعدادی از سازمان هایی که در مقابل استعمار فرانسه و ایتالیا مقاومت می کردند را بعهده داشت. به عنوان مثال بعد از چند عملیات موفق علیه استعمارگران در بین سال های ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۴ به یک اسطوره زنده در تونس تبدیل شد. او در ماه مه سال ۱۹۲۲ از طرف ارتش ایتالیا در لیبی دستگیر و به نیروهای اشغالگر فرانسوی تحویل داده شد. حکم اعدام او در تاریخ ۲۷ آوریل سال ۱۹۲۱ صادر و در ۱ مارس ۱۹۲۴ این حکم در مقابل چشمان خانواده اش به اجرا درآمد.
... [مشاهده متن کامل]
محمد الدغباجی در سال ۱۸۸۵ در شهر الحامد از استان قابس در جنوب تونس به دنیا آمد، در آن زمان فقط چند سال از ورود مستقیم استعمار به کشور تونس گذشته بود. یاد و خاطره او به دلیل مبارزاتش علیه استعمار در ذهن و ضمیر مردم تونس بجا ماند و و با مردنش در عزای او گریستند. الدغباجی از ابتدای کودکی مانند سایر فرزندان جنوب و نقاط دیگر تونس، کینه خاصی از اشغالگر ستمگر داشت، کسانی که همواره زیر فشار این بودند که تن به دولت مرکزی که در مشتی ظالم و ستمگر خلاصه می شد بدهند ولی آن را رد کرده اند و از این که در ارتش استعمارگر سربازی کنند اجتناب کرده اند. الدغباجی یک طراح سیاسی یا نظریه پرداز انقلابی نبود که قادر به برنامه ریزی برای کلیه نبردها باشد ولی او یک انقلابی دارای عزت و شرف بود.
هنگامی که الدغباجی ۲۲ ساله بود نیازمندی و فقر او را مجبور کرد که به سربازی در ارتش اشغالگر تن بدهد در سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۳، در این مدت اخبار پیروزی های برادران لیبی یاییش بر اشغالگران به منطقه جنوب تونس می رسید و غیرت و غرور همگی را برمی انگیخت. الدغباجی با شنیدن اخبار مربوط به مواع قهرمانان رهبری مقاومت در طرابلس غیرت مردانگی ش برانگیخته شد و به فکر فرار از سربازی افتاد در زمانی که فرانسه درگیر جنگ جهانی اول بود. الدغباجی زیاد معطل نشد و از پادگان فرانسویان گریخت و به همراه ۵ تن از یارانش به صفوف مقاومت پیوست. او در ابتدا به عنوان یک رزمنده ساده فعالیت داشت ولی به دلیل رشادتش در نبردها مورد توجه رهبری مقاومت قرار گرفت.
الدغباجی نبرد با استعمارگران فرانسوی را با تشکیل یک گروه فدایی شروع کرد. اخبار فعالیت ها و عملیات های الدغباجی به گوش فرانسویان رسید و تصمیم به تعقیب او و دستیابی به سر او گرفتند به ویژه بعد از واقعه «الزلوزه» در ژانویه ۱۹۲۰ که در آن تعدادی از اعضای دیوان فرانسوی به قتل رسیدند. استعمارگران عشیره بنی زید و خانواده الدغباجی را در یک اقدام تلافی جویانه مورد اذیت و آزار قرار داده و حتی چاه ها را برای قطع آب بروی مقاومت کنندگان پر کردند و اهالی را به نقاط دیگری منتقل و مردان آن ها را به زندان انداختند. استعمارگران اهالی منطقه را مجبور به حمل سلاح برای تعقیب مقاومت کنندگان کردند. فرماندهی این تعقیب را یکی از مزدوران استعمار بنام عمار بن عبدالله بن سعید بعهده داشت که با ارسال نامه ای برای مقاومت کنندگان آن ها را تهدید به آتش کشیدن همه چیز کرد.
... [مشاهده متن کامل]
محمد الدغباجی در سال ۱۸۸۵ در شهر الحامد از استان قابس در جنوب تونس به دنیا آمد، در آن زمان فقط چند سال از ورود مستقیم استعمار به کشور تونس گذشته بود. یاد و خاطره او به دلیل مبارزاتش علیه استعمار در ذهن و ضمیر مردم تونس بجا ماند و و با مردنش در عزای او گریستند. الدغباجی از ابتدای کودکی مانند سایر فرزندان جنوب و نقاط دیگر تونس، کینه خاصی از اشغالگر ستمگر داشت، کسانی که همواره زیر فشار این بودند که تن به دولت مرکزی که در مشتی ظالم و ستمگر خلاصه می شد بدهند ولی آن را رد کرده اند و از این که در ارتش استعمارگر سربازی کنند اجتناب کرده اند. الدغباجی یک طراح سیاسی یا نظریه پرداز انقلابی نبود که قادر به برنامه ریزی برای کلیه نبردها باشد ولی او یک انقلابی دارای عزت و شرف بود.
هنگامی که الدغباجی ۲۲ ساله بود نیازمندی و فقر او را مجبور کرد که به سربازی در ارتش اشغالگر تن بدهد در سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۳، در این مدت اخبار پیروزی های برادران لیبی یاییش بر اشغالگران به منطقه جنوب تونس می رسید و غیرت و غرور همگی را برمی انگیخت. الدغباجی با شنیدن اخبار مربوط به مواع قهرمانان رهبری مقاومت در طرابلس غیرت مردانگی ش برانگیخته شد و به فکر فرار از سربازی افتاد در زمانی که فرانسه درگیر جنگ جهانی اول بود. الدغباجی زیاد معطل نشد و از پادگان فرانسویان گریخت و به همراه ۵ تن از یارانش به صفوف مقاومت پیوست. او در ابتدا به عنوان یک رزمنده ساده فعالیت داشت ولی به دلیل رشادتش در نبردها مورد توجه رهبری مقاومت قرار گرفت.
الدغباجی نبرد با استعمارگران فرانسوی را با تشکیل یک گروه فدایی شروع کرد. اخبار فعالیت ها و عملیات های الدغباجی به گوش فرانسویان رسید و تصمیم به تعقیب او و دستیابی به سر او گرفتند به ویژه بعد از واقعه «الزلوزه» در ژانویه ۱۹۲۰ که در آن تعدادی از اعضای دیوان فرانسوی به قتل رسیدند. استعمارگران عشیره بنی زید و خانواده الدغباجی را در یک اقدام تلافی جویانه مورد اذیت و آزار قرار داده و حتی چاه ها را برای قطع آب بروی مقاومت کنندگان پر کردند و اهالی را به نقاط دیگری منتقل و مردان آن ها را به زندان انداختند. استعمارگران اهالی منطقه را مجبور به حمل سلاح برای تعقیب مقاومت کنندگان کردند. فرماندهی این تعقیب را یکی از مزدوران استعمار بنام عمار بن عبدالله بن سعید بعهده داشت که با ارسال نامه ای برای مقاومت کنندگان آن ها را تهدید به آتش کشیدن همه چیز کرد.
