محمد ابراهیم نواب بدایع نگار تهرانی

[ویکی فقه] بدایع نگار، آقامحمدابراهیم نواب تهرانی، از منشیان و دولتمردان عهد قاجار بود.
اسلاف او تاجر و صراف بودند و گاهی نیز به زراعت می پرداختند. پدرش محمد مهدی نواب از اعیان تهران به شمار می آمد و از فضل و ادب بی بهره نبود.
احمدخان ملک ساسانی، سیاستگران دوره قاجار، ج۲، ص۷۰، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۳۸ ش).
آقا محمد ابراهیم حدود ۱۲۴۰ در تهران زاده شد. در آغاز جوانی، به تجارت پرداخت ولی چون به این حرفه علاقه نداشت، به کسب علم روی آورد. بیست ساله بود که محموعه ای به نام هزار دستان به شیوه گلستان و کتابی در علم بدیع به شیوه حدائق السحر تألیف کرد که مطلوب ادیبان روزگارش قرار گرفت. از آن پس، به یاری پدر، به دربار راه یافت و لقبِ «نواب دارالخلافه» گرفت و صاحب مواجب دولتی شد. بدایع نگار، در عهد صدارت حاج میرزا آقاسی (متوفی ۱۲۶۵)، میرزا تقی خان امیرکبیر (مقتول در ۱۲۶۸) و صدارت میرزا آقاخان نوری (۱۲۶۸-۱۲۷۵) به دلایلی، مشمول توجه نبود.
بدایع نگار و سمت او در دولت
در ۱۲۷۶، به فرمان ناصرالدین شاه، مجلسی به نام «مصلحت خانه» از کارگزاران مجرب منعقد شد تا در امور دولتی مشاوره و گفتگو کنند
فریدون آدمیت، اندیشه ترقی و حکومت قانون: عصر سپهسالار، ص۵۷_۵۸، تهران ۱۳۵۶ ش.
...