محلول ابی

محلول آبی. محلول آبی ( به انگلیسی: : aqueous solution ) محلولی است که حلال آن آب باشد. در معادله های شیمیایی با گذاشتن aq در پایان فرمول ماده نشان می دهند که ماده محلول در آب است مانند NaCl ( aq ) . حرف های aq کوتاه شدهٔ واژهٔ aqueous است. آب به عنوان بهترین و در دسترس ترین حلال شناخته شده است.
موادی که آب گریزند معمولاً به خوبی در آب حل نمی شوند ولی در مقابل مواد آب دوست به آسانی در آب حل می شوند. سدیم کلرید یا نمک خوراکی یک نمونه از مواد آب دوست است. اسیدها و بازها طبق تعریف هر دو محلول آبی در نظر گرفته می شوند.
توانایی یک ماده به حل شدن در آب بسته به این است که آیا آن ماده می تواند بر نیروی ربایش میان مولکول های آب برتری یابد یا خیر. اگر این توان را نداشت به صورت معلق در آب باقی می ماند یا ته نشین می شود.
محلول های آبی که رسانای جریان الکتریکی اند دارای مقدار کافی از الکترولیت قوی اند ولی آن هایی که رسانای ضعیف اند الکترولیت های ضعیف نیز دارند. یون های مثبت و منفی الکترولیت های قوی در آب به طور کامل از هم جدا شده اند ( یونیزه شده اند ) .
موادی که الکترولیت نیستند، موادی اند که در آب حل می شوند ولی یکپارچگی مولکولی خود را نگه می دارند و به صورت یون های مثبت و منفی از هم جدا نمی شوند. شکر، اوره، گلیسیرین و متیل سولفونیل متان ( MSM ) از این دست اند.