محله لب آب. محله لب آب، نام یکی از محله های شیراز قدیم می باشد و دارای کوچه های قدیمی و تنگ است که در جنوب شهر قرار داشته است. این محله دارای باغ های فراوان بزرگ و کوچکی بود و حتی هر خانهٔ این محله تبدیل به باغچه ی کوچکی شده بود، ولی به علت کمی آب و ازدیاد جمعیت به مرور این باغ ها خشک شده و تبدیل به ساختمان گردیدند. ناگفته نماند که در زمان کریمخان که شهر شیراز را کوچک کردند، محله سراجان را نیز در این محله ادغام کردند. ازخانواده های معروف دراین محله میتوان به خانواده های کریم کوتاهی و گل پیچ وگل پیچ زاده اصل شیرازی اشاره کرد
یکی از کارهای مهم کریم خان زند احداث قنوات و آوردن آب به شیراز بود. این محله از باغات متعدد به وجود آمده بود و احتیاج فراوان به آب داشت و چون محله لب آب در مجاورت محله بالا کفت قرار داشت، ناچار برای رساندن آب به باغات بالاکفت جوی های زیادی که پر از آب جاری قنوات بود، از این محله عبور می کرد تا به محله بالا کفت برسد. چون خانه های این محله در کنار جوی های آب ساخته شده بود، از این جهت به نام محلهٔ لب آب معروف گردید.
این محله از شمال به محله اسحاق بیگ، از غرب به محله سردزک، از جنوب به محله دروازه شاه داعی و از شرق به محله بالا کفت ( بالا کفد ) محدود می شده است.
از بناهای شاخص محله می توان به دروازه شاهداعی الله، مسجد علی، مدرسه منصوریه، بازار منصوریه و آرامگاه سیدشریف جرجانی اشاره کرد.
در کل محلات شیراز به دو دسته بزرگ حیدری و نعمتی تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو سلطان حیدر که از مشایخ عرفان بود، می دانستند.
نعمتی به محلاتی اطلاقی می شد که ساکنان آن خود را پیرو شاه نعمت الله ولی که او نیز از بزرگ ترین و شاخص ترین عرفای عصر بود، می دانستند. درگیری ها و مخاصماتی که بین این دو دسته در سال های متمادی صورت گرفته هنوز هم مورد بحث است و حتی به صورت ضرب المثل جنگ حیدری، نعمتی در زبان هاست.
پنج محله محله اسحاق بیگ، محله درب شاهزاده، محله بالا کفت، محله میدان شاه و محله بازار مرغ را حیدری خانه و پنج محله محله سرباغ، محله سنگ سیاه، محله درب مسجد، محله لب آب و محله سر دزک را نعمتی خانه می گفتند. البته محله ارمنی ها و محله کلیمی ها جزء محلات بی طرف بودند و کاری به درگیری ها و مخاصمات نداشتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از کارهای مهم کریم خان زند احداث قنوات و آوردن آب به شیراز بود. این محله از باغات متعدد به وجود آمده بود و احتیاج فراوان به آب داشت و چون محله لب آب در مجاورت محله بالا کفت قرار داشت، ناچار برای رساندن آب به باغات بالاکفت جوی های زیادی که پر از آب جاری قنوات بود، از این محله عبور می کرد تا به محله بالا کفت برسد. چون خانه های این محله در کنار جوی های آب ساخته شده بود، از این جهت به نام محلهٔ لب آب معروف گردید.
این محله از شمال به محله اسحاق بیگ، از غرب به محله سردزک، از جنوب به محله دروازه شاه داعی و از شرق به محله بالا کفت ( بالا کفد ) محدود می شده است.
از بناهای شاخص محله می توان به دروازه شاهداعی الله، مسجد علی، مدرسه منصوریه، بازار منصوریه و آرامگاه سیدشریف جرجانی اشاره کرد.
در کل محلات شیراز به دو دسته بزرگ حیدری و نعمتی تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو سلطان حیدر که از مشایخ عرفان بود، می دانستند.
نعمتی به محلاتی اطلاقی می شد که ساکنان آن خود را پیرو شاه نعمت الله ولی که او نیز از بزرگ ترین و شاخص ترین عرفای عصر بود، می دانستند. درگیری ها و مخاصماتی که بین این دو دسته در سال های متمادی صورت گرفته هنوز هم مورد بحث است و حتی به صورت ضرب المثل جنگ حیدری، نعمتی در زبان هاست.
پنج محله محله اسحاق بیگ، محله درب شاهزاده، محله بالا کفت، محله میدان شاه و محله بازار مرغ را حیدری خانه و پنج محله محله سرباغ، محله سنگ سیاه، محله درب مسجد، محله لب آب و محله سر دزک را نعمتی خانه می گفتند. البته محله ارمنی ها و محله کلیمی ها جزء محلات بی طرف بودند و کاری به درگیری ها و مخاصمات نداشتند.
wiki: محله لب آب