محله سنگ سیاه، نام یکی از محله های شیراز قدیم می باشد. از زمان کریم خان زند که محلات را کم تر و کوچک تر و حصار شهر را تنگ تر کردند، محله درب کازرون که در گذشته «دروازه شوشتر» نامیده می شد، خود محله ای جداگانه بود که با این محله ادغام شد و روی هم رفته به هر دو، محله سنگ سیاه می گفتند.
آرامگاه دانشمند بزرگ عمروبن عثمان معروف به سیبویه در این محله قرار داشته است که در یک حجرهٔ کوچک و متروک به وضعی نامطلوب قرار گرفته بود و بر روی قبر وی سنگی سیاه قرار داشت. در ابتدا نام این محله، سنگ سیبویه بوده یعنی محله ای که سنگ و قبر وی سنگ سیاه قرار داشت. ولی به مرور زمان در اثر اشتباه عوام و وجود سنگ سیاه بر روی قبر، به نام سنگ سیاه مشهور شده است.
این محله از شمال به محله سرباغ و محله میدان شاه، از غرب به محله باروی شهر، از جنوب به دروازه کازرون و از شرق به محله سردزک محدود می شده است.
از بناهای شاخص محله می توان به امامزاده بی بی دختران، مسجد ایلخانی، حمام ایلخانی، مسجد مشیر، حسینیه مشیر، بازارچه ارامنه، کلیسای ارامنه، حسینیه کردها، خانه فروغ الملک، خانه سعادت، خانه ضیائیان، خانه عبدالهی ها، بازارچه حاج زینل و بقعه سید تاج الدین غریب خانه رباب رشالی و خانه جمال نشاطیان ومسجدسیاوشان اشاره کرد
در کل محلات شیراز به دو دسته بزرگ حیدری و نعمتی تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو سلطان حیدر که از مشایخ عرفان بود، می دانستند.
نعمتی به محلاتی اطلاقی می شد که ساکنان آن خود را پیرو شاه نعمت الله ولی که او نیز از بزرگ ترین و شاخص ترین عرفای عصر بودمی دانستند. درگیری ها و مخاصماتی که بین این دو دسته در سال های متمادی صورت گرفته هنوز هم مورد بحث است و حتی به صورت ضرب المثل جنگ حیدری، نعمتی در زبان هاست.
پنج محله محله اسحاق بیگ، محله درب شاهزاده، محله بالا کفت، محله میدان شاه و محله بازار مرغ را حیدری خانه و پنج محله محله سرباغ، محله سنگ سیاه، محله درب مسجد، محله لب آب و محله سر دزک را نعمتی خانه می گفتند. البته محله ارمنی ها و محله کلیمی ها جزء محلات بی طرف بودند و کاری به درگیری ها و مخاصمات نداشتند.
مشیر الملک از ثروتمندان و خیرین بزرگ و موسس مسجد مشیر در زمان قاجار نائب غلامحسین خان بختیاری معروف به چماق نقره ای، فردی متدین و مورد اعتماد بین مردم این محله بوده است. کربلایی مرتضی خان جوانمردی ( کلانتر و کدخدای محله های سنگ سیاه - دروازه کازرون و کوشک عباس علی در سالهای ۱۲۹۰ تا ۱۳۲۲ هجری شمسی و بنیانگذار نام خانوادگی جوانمردی در شیراز ) ، غلامرضا خان جوانمردی - حاج خلیل زالی یکی از خیرین و واقفین بزرگ شهر شیراز ، محمد حسین خان جوانمردی، حاج ابراهیم رزم آهنگ، مشهدی اسدالله فرجام ( از مالکان بزرگ شیراز و فرماندار ارژن و بلوک کوهمره سرخی و مالک بخش هایی از آن ) ، کربلایی عبدالرحیم فرجام ( فرزند مشهدی اسدلله فرجام و رئیس قصابخانه شیراز ) ، حاج علی اکبر فرجام، مشهدی شکرالله فرجام، حاج صادق جوانمردی ( از مالکان بزرگ شیراز و برادر همسر مشهدی اسدالله فرجام ) ، مهدی خان جوانمردی، حاج محمد جوانمردی، مشهدی سید آقا فرجام، حاج سید عطا فرجام ( کاروانسرای معروف حاج سید عطا دروازه کازرون تا دهه 40 شمسی ) ، سید میرزا ابوطالب فرجام، حاج مختار رزم آهنگ، حاج محمد رضا جوانمردی ، مشهدی عبدالمحمد خان رزم آهنگ، حاج بمان علی جوانمردی، ( حاج اسماعیل جوانمردی هیت امام حسن مجتبی و ماست بندی دروازه کازرون ) ، حاج منصور جوانمردی ، حاج حبیب نوروزیان، معروف به حاج حبیب آشی که در کتاب انجمن های ادبی شیراز نیز نام و عکس ایشان آمده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرامگاه دانشمند بزرگ عمروبن عثمان معروف به سیبویه در این محله قرار داشته است که در یک حجرهٔ کوچک و متروک به وضعی نامطلوب قرار گرفته بود و بر روی قبر وی سنگی سیاه قرار داشت. در ابتدا نام این محله، سنگ سیبویه بوده یعنی محله ای که سنگ و قبر وی سنگ سیاه قرار داشت. ولی به مرور زمان در اثر اشتباه عوام و وجود سنگ سیاه بر روی قبر، به نام سنگ سیاه مشهور شده است.
این محله از شمال به محله سرباغ و محله میدان شاه، از غرب به محله باروی شهر، از جنوب به دروازه کازرون و از شرق به محله سردزک محدود می شده است.
از بناهای شاخص محله می توان به امامزاده بی بی دختران، مسجد ایلخانی، حمام ایلخانی، مسجد مشیر، حسینیه مشیر، بازارچه ارامنه، کلیسای ارامنه، حسینیه کردها، خانه فروغ الملک، خانه سعادت، خانه ضیائیان، خانه عبدالهی ها، بازارچه حاج زینل و بقعه سید تاج الدین غریب خانه رباب رشالی و خانه جمال نشاطیان ومسجدسیاوشان اشاره کرد
در کل محلات شیراز به دو دسته بزرگ حیدری و نعمتی تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو سلطان حیدر که از مشایخ عرفان بود، می دانستند.
نعمتی به محلاتی اطلاقی می شد که ساکنان آن خود را پیرو شاه نعمت الله ولی که او نیز از بزرگ ترین و شاخص ترین عرفای عصر بودمی دانستند. درگیری ها و مخاصماتی که بین این دو دسته در سال های متمادی صورت گرفته هنوز هم مورد بحث است و حتی به صورت ضرب المثل جنگ حیدری، نعمتی در زبان هاست.
پنج محله محله اسحاق بیگ، محله درب شاهزاده، محله بالا کفت، محله میدان شاه و محله بازار مرغ را حیدری خانه و پنج محله محله سرباغ، محله سنگ سیاه، محله درب مسجد، محله لب آب و محله سر دزک را نعمتی خانه می گفتند. البته محله ارمنی ها و محله کلیمی ها جزء محلات بی طرف بودند و کاری به درگیری ها و مخاصمات نداشتند.
مشیر الملک از ثروتمندان و خیرین بزرگ و موسس مسجد مشیر در زمان قاجار نائب غلامحسین خان بختیاری معروف به چماق نقره ای، فردی متدین و مورد اعتماد بین مردم این محله بوده است. کربلایی مرتضی خان جوانمردی ( کلانتر و کدخدای محله های سنگ سیاه - دروازه کازرون و کوشک عباس علی در سالهای ۱۲۹۰ تا ۱۳۲۲ هجری شمسی و بنیانگذار نام خانوادگی جوانمردی در شیراز ) ، غلامرضا خان جوانمردی - حاج خلیل زالی یکی از خیرین و واقفین بزرگ شهر شیراز ، محمد حسین خان جوانمردی، حاج ابراهیم رزم آهنگ، مشهدی اسدالله فرجام ( از مالکان بزرگ شیراز و فرماندار ارژن و بلوک کوهمره سرخی و مالک بخش هایی از آن ) ، کربلایی عبدالرحیم فرجام ( فرزند مشهدی اسدلله فرجام و رئیس قصابخانه شیراز ) ، حاج علی اکبر فرجام، مشهدی شکرالله فرجام، حاج صادق جوانمردی ( از مالکان بزرگ شیراز و برادر همسر مشهدی اسدالله فرجام ) ، مهدی خان جوانمردی، حاج محمد جوانمردی، مشهدی سید آقا فرجام، حاج سید عطا فرجام ( کاروانسرای معروف حاج سید عطا دروازه کازرون تا دهه 40 شمسی ) ، سید میرزا ابوطالب فرجام، حاج مختار رزم آهنگ، حاج محمد رضا جوانمردی ، مشهدی عبدالمحمد خان رزم آهنگ، حاج بمان علی جوانمردی، ( حاج اسماعیل جوانمردی هیت امام حسن مجتبی و ماست بندی دروازه کازرون ) ، حاج منصور جوانمردی ، حاج حبیب نوروزیان، معروف به حاج حبیب آشی که در کتاب انجمن های ادبی شیراز نیز نام و عکس ایشان آمده است.
wiki: محله سنگ سیاه