محله بوقان

[ویکی فقه] بوقان، ناحیه ای قدیمی در سرزمین سند (در پاکستان امروزی) بود.
در نقشه های جغرافیایی کنونی، نامی از بوقان دیده نمی شود، ولی وجود آن از اواسط قرن اول هجری تا اواخر قرن سوم هجری در منطقه سجستان (سیستان) محرز است. این ناحیه در جنوب قندهار و شمال قیقان /کیکان و در مغرب ملتان /مولتان واقع بوده، آنجا که جلگ هموار ناحیه سجستان در قسمت جنوب شرقی تمام می شده و به ارتفاعاتی نسبتاً بلند می رسیده است. بوقان بین ْ۳۰ تا ْ۳۲ عرض شمالی و ْ۶۵ تا ْ۶۷ طول شرقی، در شمال شرقی دریای عمان بوده و جنوبی ترین نقطه آن، حدود هشت درجه با مدار رأس السرطان فاصله داشته است.
قدیمی ترین منبعی که نام بوقان در آن ذکر شده است
فتوح البلدان بلاذری، قدیمترین منبعی است که در آن نام بوقان و قیقان، به مناسبت ذکر فتوحات دوران خلافت معاویه ، آمده است. زیاد، والی بصره ، منذِرِ بن جارود عَبْدی مکنی به ابوالاشعث را بر سرحدّات هند ولایت داد و او به غزای بوقان و قیقان رفت و در این نبرد پیروز شد. اهالی این ناحیه بعد از این فتح مسلمان شدند بعد از مرگ منذر، عبیدالله، پسر و جانشین زیاد، سَنان بن سَلَمه را به جای او گماشت و حَریّ بن حَریّ باهلی، فرمانده نیروهای جنگی سنان بن سلمه شد.
بوقان در دوران عباسیان
در دوره خلافت معتصم عباسی (۲۲۳ـ۲۲۷) عمران بن موسی بن یحیی بن خالد برمکی در ناحیه بوقان شهری ساخت و آن را بیضاء نامید. این شهر، در اراضی غربی شاخابه سند نزدیک بوقان، جهت سرکوبی قبایل شورشی و ایجاد امنیتِ پادگان نظامی آنجا، بنا شد، ولی ظاهراً ترقی نکرد، زیرا بعد از این عصر، جهانگردان، جغرافی نویسان و مورخان دیگر از آن ذکری نکرده اند.