محله اسحاق بیگ، نام یکی از محله های شیراز قدیم می باشد که در مرکز این شهر واقع بوده است.
شیخ جمال الدین ابواسحق اینجو پسر محمود شاه ( که مردم شیراز در آن زمان او را امیر اسحق بیگ یا اسحق بیگ می گفتند ) بر مدعیان حکومت فایق آمد و خود، حکومت فارس را به دست گرفت و تا سال ۷۵۴ هجری قمری، شیراز را اداره کرد. مردم شیراز به پاس دادگری و هیمت وی نسبت به آبادی شیراز نام او را بر این محله گذاشتند.
محله بیات ها، محله گود عربان
این محله از شمال به محله درب شاهزاده، از جنوب به محله لب آب، از شرق به محله بالا کفت ( بالا کفد ) و از غرب به محله بازار مرغ محدود می شده است.
از بناهای شاخص محله می توان به مسجد نصیرالملک، خانه ی نصیرنظام، خانه نصیرالملک، مسجد حاج میرزا کریم صراف، مدرسه خان و مسجد رمضان خان اشاره کرد.
در کل محلات شیراز به دو دسته بزرگ حیدری و نعمتی تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو سلطان حیدر که از مشایخ عرفان بود، می دانستند.
نعمتی به محلاتی اطلاقی می شد که ساکنان آن خود را پیرو شاه نعمت الله ولی که او نیز از بزرگ ترین و شاخص ترین عرفای عصر بود، می دانستند. درگیری ها و مخاصماتی که بین این دو دسته در سال های متمادی صورت گرفته هنوز هم مورد بحث است و حتی به صورت ضرب المثل جنگ حیدری، نعمتی در زبان هاست.
پنج محله محله اسحاق بیگ، محله درب شاهزاده، محله بالا کفت، محله میدان شاه و محله بازار مرغ را حیدری خانه و پنج محله محله سرباغ، محله سنگ سیاه، محله درب مسجد، محله لب آب و محله سر دزک را نعمتی خانه می گفتند. البته محله ارمنی ها و محله کلیمی ها جزء محلات بی طرف بودند و کاری به درگیری ها و مخاصمات نداشتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیخ جمال الدین ابواسحق اینجو پسر محمود شاه ( که مردم شیراز در آن زمان او را امیر اسحق بیگ یا اسحق بیگ می گفتند ) بر مدعیان حکومت فایق آمد و خود، حکومت فارس را به دست گرفت و تا سال ۷۵۴ هجری قمری، شیراز را اداره کرد. مردم شیراز به پاس دادگری و هیمت وی نسبت به آبادی شیراز نام او را بر این محله گذاشتند.
محله بیات ها، محله گود عربان
این محله از شمال به محله درب شاهزاده، از جنوب به محله لب آب، از شرق به محله بالا کفت ( بالا کفد ) و از غرب به محله بازار مرغ محدود می شده است.
از بناهای شاخص محله می توان به مسجد نصیرالملک، خانه ی نصیرنظام، خانه نصیرالملک، مسجد حاج میرزا کریم صراف، مدرسه خان و مسجد رمضان خان اشاره کرد.
در کل محلات شیراز به دو دسته بزرگ حیدری و نعمتی تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو سلطان حیدر که از مشایخ عرفان بود، می دانستند.
نعمتی به محلاتی اطلاقی می شد که ساکنان آن خود را پیرو شاه نعمت الله ولی که او نیز از بزرگ ترین و شاخص ترین عرفای عصر بود، می دانستند. درگیری ها و مخاصماتی که بین این دو دسته در سال های متمادی صورت گرفته هنوز هم مورد بحث است و حتی به صورت ضرب المثل جنگ حیدری، نعمتی در زبان هاست.
پنج محله محله اسحاق بیگ، محله درب شاهزاده، محله بالا کفت، محله میدان شاه و محله بازار مرغ را حیدری خانه و پنج محله محله سرباغ، محله سنگ سیاه، محله درب مسجد، محله لب آب و محله سر دزک را نعمتی خانه می گفتند. البته محله ارمنی ها و محله کلیمی ها جزء محلات بی طرف بودند و کاری به درگیری ها و مخاصمات نداشتند.
wiki: محله اسحاق بیگ