محلاءه

لغت نامه دهخدا

( محلاءة ) محلاءة. [ م ِ ءَ ] ( ع اِ ) ابزاری که بدان سرمه در چشم می کشند. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). || ابزاری آهنین که بدان موی و چرک از روی ادیم دور می کنند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به محلاة شود.

پیشنهاد کاربران