محفه دار. [ م ِ ح َف ْ ف َ ] ( نف مرکب ) دارنده محفه. برنده محفه : دل کو محفه دارامید است نزد اوست تا چون کشد محفه ناز استر سخاش.خاقانی.رجوع به محفه شود.
