محفظه شرطی شدن فعال

محفظه شرطی شدن فعال ( به انگلیسی: Operant Conditioning Chamber ) یا جعبه اسکینر ( به انگلیسی: Skinner box ) ، دستگاهی آزمایشگاهی است که برای بررسی رفتار حیوانات مورد استفاده قرار می گیرد. جعبه اسکینر توسط بی اف اسکینر در زمانی که دانشجوی دوره تحصیلات تکمیلی در دانشگاه هاروارد بود، ابداع شد. ممکن است این ایده از مطالعات جرزی کونورسکی ( Jerzy Konorski ) الهام گرفته باشد. از این محفظه، هم برای مطالعه شرطی شدن فعال و هم برای شرطی شدن کلاسیک استفاده می شود. [ ۱] [ ۲]
اسکینر محفظه شرطی شدن را به عنوان موردی مشتق شده از جعبه پازل ( Puzzle box ) که ابتدا توسط ادوارد توراندیک ایجاد شده بود، ایجاد کرد. [ ۳]
در سال ۱۹۰۵، ادوارد تورندایک، روانشناس آمریکایی، «قانون اثر» را پیشنهاد داد که اساس شرطی سازی رفتار است. تورندایک، آزمایشاتی را برای کشف نحوه یادگیری گربه انجام داد. مشهورترین کار او نظارت بر گربه ها، هنگام تلاش برای فرار از جعبه های پازلی ( قفسِ معما ) بود. در این جعبه، حیوان محبوس باید اهرمی را حرکت می داد تا آزاد شود. او چندین آزمایش را با هر حیوان انجام داد و طول زمان تلاش گربه را ثبت کرد. تورندایک مدعی شد که تلاش گربه ها بدون برنامه است. گربه تنها با آزمایش و خطا و یک تصادف مفید موفق می شود. یادگیری زمانی اتفاق می افتد که تلاش اثری داشته باشد و این اثر قابل تکرار باشد. او تفسیر خود از مشاهداتش را «قانون اثر» نامید.
پنجاه سال بعد، B. F. Skinner این مطالعات را گسترش داد و نتیجه گرفت که پاداش، احتمال تکرار یک رفتار را افزایش؛ و مجازات این احتمال را کاهش می دهد. [ ۴]