محفر

لغت نامه دهخدا

محفر. [ م ِ ف َ ] ( ع اِ ) محفار. محفرة. بیل و آنچه بدان کَنَنَد. ( منتهی الارب ). رجوع به محفار شود.

فرهنگ فارسی

بیل و آنچه بدان کنند

پیشنهاد کاربران

بپرس