محضن
لغت نامه دهخدا
محضن. [ م ُ ض ِ ] ( ع ص ) ذلیل کننده. خوارکننده. || نکوهنده. ( ناظم الاطباء ). عیب کننده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آنکه حق کسی را ببرد. ( ناظم الاطباء ). برنده حق. ( از منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید