محصله
لغت نامه دهخدا
محصلة. [ م ُ ح َص ْ ص َ ل َ ] ( ع ص )مؤنث مُحَصَّل. || حاصل کرده شده. رجوع به مُحَصَّل شود. || ( اصطلاح منطق ) اصطلاحی است در منطق ، رجوع به اثبات و نفی در اساس الاقتباس ص 67 شود. || قضیه حملی را که در او هیچ لفظ معدول نبود محصله خوانند. ( اساس الاقتباس ص 100 ). محصله.
- قضیه محصله ؛ قضیه ای است که حرف نفی جزء موضوع و یا محمول آن نشده باشد خواه موجبه باشد یا سالبه. مانند زید کاتب. یا زید لیس به کاتب. ( از تعریفات جرجانی ). رجوع به قضیه شود.
محصله. [ م ُ ح َص ْ ص ِ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) در تداول فارسی ، متعلمه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). دختر یا زنی که به تحصیل علم و ادب اشتغال دارد. دانشجوی دختر. دختر یا زن دانشجو. طالب علمی که زن یا دختر باشد. ج ، محصلات.
فرهنگ فارسی
( اسم ) مونث محصل : دختر یا زنی که باموختن علم و ادب مشغولست جمع : محصلات .
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید