- محصر شدن ؛ از عمل وتصرف بازداشته شدن : گوسپندی بکشد همانجای که محصر شود اگر در حِل باشد یا در حرم. ( کشف الاسرار ج 1 ص 527 ).
محصر. [ م ُ ص ِ ] ( ع ص ) محاصره کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). درحصار گیرنده. شهربندکننده. || ماده شتری که سوراخ پستان وی تنگ شده باشد. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بازدارنده. || متعرض شونده. مزاحمت کننده. ( ناظم الاطباء ). || ( اصطلاح فقه ) به حصر درافتاده. رجوع به حصر شود.
محصر. [ م ُ ح َص ْ ص َ ] ( ع ص ) محصورگشته. مانده. در بند و گرفتار شده. شهربند. محصور :
با او بگو که تا تو به فردوس رفته ای
از سوز تو میان جهنم محصرم.
خاقانی.
ماند کجاوه حامله خوشخرام رااندرشکم دو بچه بمانده محصرش.
خاقانی.
|| وارسیده. فرا گرفته. احاطه شده. حصرشده : ز اندیشه که خاک است و نبات است و ستور است
بر مردم در عالم این است محصر.
ناصرخسرو.
|| ( اِ ) چکمه بند و جای بندبستن از کفش. ( ناظم الاطباء ) ( اما جای دیگر دیده نشد ).