محصب
لغت نامه دهخدا
محصب. [ م ُ ح َص ْ ص َ ] ( اِخ ) شعبی است مابین مکه و منی که به سوی ابطح میرود. ( منتهی الارب ). جایی است بین مکه و منی که به منی نزدیکتر از مکه است و بطحاء مکه می باشد که خیف بنی کنانه است و حدش از جیحون رو به منی است و گویند حدش مابین شعب عمرو تا شعب بنی کنانه می باشد و این شعب در خاک کنانه است. وجه تسمیه اینکه این مکان سنگریزه دارد. و بعضی گویند بدین مناسبت است که آنجای محل رمی جمره است. ( از معجم البلدان ).
محصب. [ م ُ ح َص ْ ص ِ ] ( ع ص ) کسی که سنگریزه پراکنده میکند. || آنکه ریگ می اندازد در جائی یا در چیزی. ( ناظم الاطباء ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید