محشاه

لغت نامه دهخدا

( محشاة ) محشاة. [ م َ ] ( ع اِ ) پست ترین جای طعام در شکم که نزدیک به در رفتن است. ( منتهی الارب ). روده زیرین از مردم. ( از ناظم الاطباء ). || چرب روده ستوران. ( منتهی الارب ). چرب روده چارپایان. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران