محسه

لغت نامه دهخدا

( محسة ) محسة. [ م َ ح َس ْ س َ ] ( ع اِ ) کون. ( منتهی الارب ). دُبر. است. مقعد. || سبب سوختن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

محسة. [ م ِ ح َس ْ س َ ] ( ع اِ ) شانه ستورخار. ( منتهی الارب ). قشو. مِحَس . کبیجه.

پیشنهاد کاربران