محسنای شیرازی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
شاعر. اصلش از شیراز بود و در همان جا نشو و نما یافت و تحصیل کرد. او با میرزا نظام دستغیب شیرازی و غیاثای حلوایی (م 1040 ق) معاصر و با ملا صبوحی خوانساری رفیق بود و با آنان مشاعره می نمود. در 1031 ق به اردوی شاه عباس اول رفت، مدتی نیز در مازندران بسر برد و سپس به هندوستان عزیمت کرد و از آنجا به قندهار رفت.
در 1033 ق از قندهار به هندوستان بازگشت. میرزا محمدصادق مینای اصفهانی در سفر خود به جهانگیر نگر (داکای کنونی) در 1041 ق، او را دیده که در آن دیار در خدمت آقا محمد زمان از امرای بنگاله بسر می برده است. وی عاقبت در هندوستان درگذشت. طبع شعر خوبی داشت و در تذکره ها اشعاری از وی آمده است. از اوست: