محسن محبی ( زاده ۱۳۳۰ - تهران ) استاد دانشگاه، وکیل پایه یک دادگستری، حقوقدان و رییس سابق مرکز امور حقوقی بین المللی است.
در نوجوانی مدتی علوم دینی را در حوزهٔ علمیهٔ تهران تحصیل نمود. دوران متوسطه را در دبیرستان علوی و سپس در دبیرستان دارالفنون ( رشته ادبی ) سپری نمود. مدتی را در رشته اقتصاد در دانشگاه شیراز به مطالعه مشغول گردید و سپس به توصیه پدر و دوستانش مسیر خود را به رشته حقوق دانشگاه تهران که در آن رشته هم قبول شده بود، تغییر داد؛ پس به سال ۱۳۵۲ در رشته حقوق قضائی دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
وی تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق خصوصی در دانشگاه شهید بهشتی ( دانشگاه ملی آن روزگار ) ادامه داد ( ۱۳۵۶ ) . رساله فوق لیسانس محسن محبی جوان در ابتدا با راهنمایی سید حسن امامی بود ( حق شرط ) اما بعد از پیروزی انقلاب ناگزیر شد با استاد دیگری به عنوان استاد راهنما کار کند و مهدی شهیدی استاد راهنمای وی شد و این به سال ۱۳۶۳ بود. بعد از تعویض استاد راهنما، محسن محبی موضوع رساله خود را به «جنبه های حقوقی اعتبارات اسنادی بانکی» تغییر داد که به قول شهیدی، در آن سال ها بسی تازه و بدیع بود.
در همان دوران و بعد از پنج سال تلاش علمی و عملی در سال ۱۳۷۴ موفق شد در مقطع دکتری رشته حقوق بین الملل از دانشگاه لوآن بلژیک فارغ التحصیل گردد. استاد راهنمای وی در دوره دکتری، فرانسوا ریگو، استاد حقوق بین الملل و عضو انیستیتو حقوق بین الملل بود، و موضوع رساله اش «ماهیت حقوق بین الملل دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا» بود که با درجه ممتاز و با تحسین ژوری پذیرفته شد و در سال ۱۹۹۹ توسط انتشارات معتبر کلوئر منتشر گردید. «فالون» و «جو ورهون» مشاورت رساله ایشان را بر عهده داشتند و «یان برانلی» رساله او را خوانده و بر کار ایشان در دوره دکتری نظارت داشته است. در همین دوران، وی در چندین دوره تابستانی آکادمی حقوق بین الملل لاهه نیز شرکت کرده و بر تجربیات علمی و عملی خود افزود.
در خرداد ۱۳۵۴ به استخدام بانک ملی ایران درآمد. «در سال ۱۳۶۱، دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا بر اساس بیانیه های الجزایر ( ۱۳۵۹ ) تشکیل شد تا به دعاوی اتباع و دولتین ایران و آمریکا رسیدگی کند. از طرفی مدیریت و هماهنگی و دفاع در برابر حجم انبوه دعاوی در دادگاه های خارجی و مراجع داوری بین المللی که له و علیه دولت نو پای انقلاب مطرح شده بود، محتاج استفاده از خدمات وکلا و حقوقدانان مبرز و مطلع در امور بین المللی بود. »
در نوجوانی مدتی علوم دینی را در حوزهٔ علمیهٔ تهران تحصیل نمود. دوران متوسطه را در دبیرستان علوی و سپس در دبیرستان دارالفنون ( رشته ادبی ) سپری نمود. مدتی را در رشته اقتصاد در دانشگاه شیراز به مطالعه مشغول گردید و سپس به توصیه پدر و دوستانش مسیر خود را به رشته حقوق دانشگاه تهران که در آن رشته هم قبول شده بود، تغییر داد؛ پس به سال ۱۳۵۲ در رشته حقوق قضائی دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
وی تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق خصوصی در دانشگاه شهید بهشتی ( دانشگاه ملی آن روزگار ) ادامه داد ( ۱۳۵۶ ) . رساله فوق لیسانس محسن محبی جوان در ابتدا با راهنمایی سید حسن امامی بود ( حق شرط ) اما بعد از پیروزی انقلاب ناگزیر شد با استاد دیگری به عنوان استاد راهنما کار کند و مهدی شهیدی استاد راهنمای وی شد و این به سال ۱۳۶۳ بود. بعد از تعویض استاد راهنما، محسن محبی موضوع رساله خود را به «جنبه های حقوقی اعتبارات اسنادی بانکی» تغییر داد که به قول شهیدی، در آن سال ها بسی تازه و بدیع بود.
در همان دوران و بعد از پنج سال تلاش علمی و عملی در سال ۱۳۷۴ موفق شد در مقطع دکتری رشته حقوق بین الملل از دانشگاه لوآن بلژیک فارغ التحصیل گردد. استاد راهنمای وی در دوره دکتری، فرانسوا ریگو، استاد حقوق بین الملل و عضو انیستیتو حقوق بین الملل بود، و موضوع رساله اش «ماهیت حقوق بین الملل دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا» بود که با درجه ممتاز و با تحسین ژوری پذیرفته شد و در سال ۱۹۹۹ توسط انتشارات معتبر کلوئر منتشر گردید. «فالون» و «جو ورهون» مشاورت رساله ایشان را بر عهده داشتند و «یان برانلی» رساله او را خوانده و بر کار ایشان در دوره دکتری نظارت داشته است. در همین دوران، وی در چندین دوره تابستانی آکادمی حقوق بین الملل لاهه نیز شرکت کرده و بر تجربیات علمی و عملی خود افزود.
در خرداد ۱۳۵۴ به استخدام بانک ملی ایران درآمد. «در سال ۱۳۶۱، دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا بر اساس بیانیه های الجزایر ( ۱۳۵۹ ) تشکیل شد تا به دعاوی اتباع و دولتین ایران و آمریکا رسیدگی کند. از طرفی مدیریت و هماهنگی و دفاع در برابر حجم انبوه دعاوی در دادگاه های خارجی و مراجع داوری بین المللی که له و علیه دولت نو پای انقلاب مطرح شده بود، محتاج استفاده از خدمات وکلا و حقوقدانان مبرز و مطلع در امور بین المللی بود. »
