محری

لغت نامه دهخدا

محری. [ م َ را ] ( ع ص ) محراة. سزاوار. یقال انه لمحری ان یفعل و لمحراة. ( منتهی الارب ).

محری. [ م ِ را ] ( ع اِ ) شرم زن. ( از ناظم الاطباء ). حورة. ( منتهی الارب ).

محری. [ م َ ح َ ]( ع اِ ) قسمی از شتر تیزدو و بختی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

قسمی از شتر تیز دو و بختی

پیشنهاد کاربران

بپرس