محروثه

لغت نامه دهخدا

( محروثة ) محروثة. [ م َ ث َ ] ( ع ص ) مؤنث محروث. ارض محروثة؛ زمین مزروع. || اِراطریاس . ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

پیشنهاد کاربران

مَحروثه از ریشۀ عربی حرث ( = کِشت و زراعت ) می آید.
در فارسی قدیم و متون تاریخی، وقتی می گفتند �ممالک محروثه�، منظورشان قلمرو یا سرزمینی بود که �کِشت و زراعت دارد و آباد است�. یعنی سرزمینی که جمعیت و معیشت در آن برقرار است.