محترقه

/mohtareqe/

برابر پارسی: سوزش آور

لغت نامه دهخدا

( محترقة ) محترقة. [ م ُ ت َ رِ ق َ ] ( ع ص ) مؤنث محترق.

( اسم ) یا مواد محترقه . موادی که موجب سوزاندن اشیا و تولید حریق شود .

(مُ تَ رِ قِ یا قَ ) [ ع . محترقة ] (اِفا. ) مؤنث محترق . ، مواد ~ موادی که موجب سوزاندن اشیا و تولید حریق شود.

= محترق

igneous (صفت)

اتشین، اذرین، محترقه، اتش دار، اتش فشانی

ignescent (صفت)

اتشی، محترقه، جرقه زن، جرقه دار

آتش زا

یعنی چیزی که قابلیت احتراق ( آتش گرفتن ) و شعله ور شدن دارد.