محترث

لغت نامه دهخدا

محترث. [ م ُ ت َ رِ ] ( ع ص ) کشت کننده. ( از اقرب الموارد ). کشتکار و کشاورز و زارع و قلبه ران. || کاسب و کسب کننده و ورزنده. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(مُ تَ رِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - احتراز کننده . ۲ - خویشتن دار.

پیشنهاد کاربران

بپرس