محتجر

لغت نامه دهخدا

محتجر. [ م ُ ت َ ج ِ ] ( ع ص ) آنکه برگزیند حجره را برای خود و منار بر آن نصب کند تا دیگری در آن تصرف نکند. ( آنندراج ). کسی که نشان و علامت می گذارد در جائی و آن را برای خود بر می گزیند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

آنکه علامت می گذارد در جائی

پیشنهاد کاربران

بپرس