محبت داشتن

ز حیات من وتو محبت دارد پادشاهی
ز هر چه اصراف حرام، محبت فروزان نیاید تباهی
محبت به مانند آب به گلدان گر زیبایی خواهی
عشق ومحبت به مانند نور به خور به هستی هر صبحگاهی
باران بر محبت به خار وخاشاک ببارد گهگاهی
باران نبیند علف وسور گل از شوق محبت شامگاهی
ستون هستی بر مبنا محبت روان به سوی جاهی
بی محبت نظم جهان رود به سوی تباهی
به مانند اینکه خورشید محبت ندهد بر زمین هر صبحگاهی
ز هر چیز در زمین که محبت الهی نباشد روبه تباهی
بشر به مانند خورشید و باران و باد در محبت به هم گواهی
گر محبت رخت بندد از جهان همه هستی رود سوی تباهی
جهان نه همه مادیات هست در رأس سپاهی
با محبت و مهر ومهرورزی حیات در هر خانقاهی
پارسی محبت بر انسان چون آب بر ماهی
در هستی بی محبتی در دل هر ذره رود سوی سیاهی