محبب

لغت نامه دهخدا

محبب. [ م ُ ح َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) کسی که دوست میگرداند. ( ناظم الاطباء ). دوست و حبیب خود گرداننده کسی را. ( آنندراج ).

محبب. [ م ُ ح َب ْ ب َ] ( ع ص ) دوست داشته شده. گرامی. محبوب :
در هر زمان بدانش ممدوح
در هر دلی بجود محبب.

مسعودسعد.

محبب. [ م ُ ح َب ْ ب َ ] ( ع ص )حب شده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) حب کرده. حب ساخته. دانه دانه. ( یادداشت مرحوم دهخدا از ابن البیطار ص 107 ).

حب شده

محبب یعنی چیزی که محبوب است شگفت انگیز است