محبب الوجه. [ م ُ ح َب ْ ب َ بُل ْ وَج ْه ْ ] ( ع ص مرکب ) چیزی که صورت و سطح آن دانه دانه دارد. و محبب که از حبه مشتق است به معنی چیزی است که در سطح آن حبه بسیار دیده شود. رجوع به دزی ذیل «حب » شود : سنگی هست بر شکل شکر محبب الوجه. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 39 ).
