محب علی نایی یا ملا محب علی نی نواز هروی فرزند رستم علی خوشنویس متخلص به هراتی و مشهور به نایی خوشنویس٬ نوازنده و شاعر سده دهم هجری است.
او در نستعلیق خفی و جلی ( درشت و ریز ) بسیار مهارت داشت و از او به عنوان یکی از چهل تن خوشنویس کتابخانه بایسنغر میرزا نام برده اند. او را در خوشنویسی از شاگردان پدرش رستم علی ذکر کرده اند. او نی را خوب می نواخت از این رو به «نایی» مشهور بود.
... [مشاهده متن کامل]
محب علی کتابدار کتابخانه سلطان ابراهیم میرزا بود و به همین سبب «ابراهیمی» رقم می کرد. او در این کتابخانه سرپرست خوشنویسان صاحب نامی چون مولانا مالک دیلمی و شاه محمود نیشابوری بود که به همراه او و تنی چند از نستعلیق نویسان دیگر مانند ملا عیشی هروی و مولانا رستم علی ( پدرش که در ابتدا برای بهرام میرزا صفوی کار می کرد ) مشغول نوشتن نسخه خطی هفت اورنگ جامی شد. این کتاب از مشهورترین نسخه های خطی است و اکنون در نگارخانه فری یر در واشنگتن است. اتمام این کتاب با بیست و هشت مینیاتوری که دارد نه سال طول کشید.
سام میرزا صفوی در «تحفه سامی» می گوید: که وی خطی خوش داشته و در نی زدن ماهر بوده و همچنین در وصف او می نویسد: «اما بسیار بی پروا و لوند و خوش طبع و ظریف است». این ابیات از اوست:
محب علی تنها به کتابداری قناعت نکرد و در احوال شخصی ابراهیم میرزا و امور مملکت داری او دخالت می کرد. پس از هشت سال که در خدمت این شاهزاده بود، شاه تهماسب او را به قزوین احضار کرد و مدتی در ملازمت سام میرزا بود. سپس از طرف شاه تهماسب ملازم سید منصور کمانه مشهور به «سید بیگ» شد. پس از مدتی به زیارت عتبات رفت و بعد به قزوین بازگشت.
مرگ محب علی هروی را ۹۷۳ ه. ق ذکر کرده اند اما براساس ماده تاریخی که گفته می شود سیداحمد مشهدی به خط خود نوشته و حتی بر سنگ قبرش حک کرده است او در قزوین به سال ۹۹۵ ه. ق/۱۵۴۸ م چشم از جهان فرو بست و جنازه او را در مشهد در کنار پدرش به خاک سپردند.
او در نستعلیق خفی و جلی ( درشت و ریز ) بسیار مهارت داشت و از او به عنوان یکی از چهل تن خوشنویس کتابخانه بایسنغر میرزا نام برده اند. او را در خوشنویسی از شاگردان پدرش رستم علی ذکر کرده اند. او نی را خوب می نواخت از این رو به «نایی» مشهور بود.
... [مشاهده متن کامل]
محب علی کتابدار کتابخانه سلطان ابراهیم میرزا بود و به همین سبب «ابراهیمی» رقم می کرد. او در این کتابخانه سرپرست خوشنویسان صاحب نامی چون مولانا مالک دیلمی و شاه محمود نیشابوری بود که به همراه او و تنی چند از نستعلیق نویسان دیگر مانند ملا عیشی هروی و مولانا رستم علی ( پدرش که در ابتدا برای بهرام میرزا صفوی کار می کرد ) مشغول نوشتن نسخه خطی هفت اورنگ جامی شد. این کتاب از مشهورترین نسخه های خطی است و اکنون در نگارخانه فری یر در واشنگتن است. اتمام این کتاب با بیست و هشت مینیاتوری که دارد نه سال طول کشید.
سام میرزا صفوی در «تحفه سامی» می گوید: که وی خطی خوش داشته و در نی زدن ماهر بوده و همچنین در وصف او می نویسد: «اما بسیار بی پروا و لوند و خوش طبع و ظریف است». این ابیات از اوست:
محب علی تنها به کتابداری قناعت نکرد و در احوال شخصی ابراهیم میرزا و امور مملکت داری او دخالت می کرد. پس از هشت سال که در خدمت این شاهزاده بود، شاه تهماسب او را به قزوین احضار کرد و مدتی در ملازمت سام میرزا بود. سپس از طرف شاه تهماسب ملازم سید منصور کمانه مشهور به «سید بیگ» شد. پس از مدتی به زیارت عتبات رفت و بعد به قزوین بازگشت.
مرگ محب علی هروی را ۹۷۳ ه. ق ذکر کرده اند اما براساس ماده تاریخی که گفته می شود سیداحمد مشهدی به خط خود نوشته و حتی بر سنگ قبرش حک کرده است او در قزوین به سال ۹۹۵ ه. ق/۱۵۴۸ م چشم از جهان فرو بست و جنازه او را در مشهد در کنار پدرش به خاک سپردند.
