محایده
لغت نامه دهخدا
محایدة. [ م ُ ی َ دَ ] ( ع مص ) حیاد. ( منتهی الارب ). یک سوی شدن از چیزی. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از تاج المصادر بیهقی ). از چیزی بگردیدن. ( المصادر زوزنی ). میل کردن از. بگشتن از. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید