[ویکی فقه] محاورات سقراطی، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای شیوه بحث جدلیِ منسوب به سقراط است.
یکی از ویژگی های برجسته سقراط، شیوه بحث وی با دیگران و ابطال آرای آنها و به کرسی نشاندن نظریه خویش بوده است. وی ابتدا از طرف مقابل سئوال می کرد و چنین وانمود می کرد که جواب سؤال را نمی داند و بعد از جواب طرف مقابل، جواب او را هر چند غلط و ناقص، به طریق مماشات می پذیرفت و باز سئوالی دیگر مطرح می کرد. و این سئوالات را که البته بسیار حساب شده و منظم بود هم چنان ادامه می داد تا شخص، به تناقض گویی یا به مطلبی که بطلان آن روشن بود کشیده می شد. از این شیوه جدل و گفت و گو گاهی به جدل یا محاورات سقراطی تعبیر شده است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.
یکی از ویژگی های برجسته سقراط، شیوه بحث وی با دیگران و ابطال آرای آنها و به کرسی نشاندن نظریه خویش بوده است. وی ابتدا از طرف مقابل سئوال می کرد و چنین وانمود می کرد که جواب سؤال را نمی داند و بعد از جواب طرف مقابل، جواب او را هر چند غلط و ناقص، به طریق مماشات می پذیرفت و باز سئوالی دیگر مطرح می کرد. و این سئوالات را که البته بسیار حساب شده و منظم بود هم چنان ادامه می داد تا شخص، به تناقض گویی یا به مطلبی که بطلان آن روشن بود کشیده می شد. از این شیوه جدل و گفت و گو گاهی به جدل یا محاورات سقراطی تعبیر شده است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.
wikifeqh: محاورات_سقراطی