محاصره مکه

دانشنامه عمومی

محاصره مکه (۶۹۲). محاصره دوم مکه به دستور عبدالملک مروان و به رهبری حجاج بن یوسف ثقفی بین امویان و زبیریان در سال ۷۲ هجری رخ داد؛ که در آخر باعث مرگ عبدالله بن زبیر شد.
عبدالملک بن مروان خلیفه اموی که از نفوذ و قدرت عبدالله بن زبیر در حجاز ترس و وحشت داشت تصمیم گرفت که پس از غلبه و تسلط بر مصعب بن زبیر و تسخیر بصره و کوفه کار عبدالله را نیز یکسره کند و حجاج بن یوسف را که سرسخت و دارای قدرت بود برای دفع و نابودی ابن زبیر به مکه اعزام کند[ ۱] نقل است که خود حجاج شخصاً داوطلب این مأموریت شد و به عبدالملک گفت که در خواب دیده عبدالله بن زبیر را به قتل رسانده پوست او را کنده و پر از کاه کرده است. عبدالملک، حجاج را از کوفه برای دفع طغیان و شورش ابن زبیر فرستاد. حجاج با هزار و پانصد نفر سپاه ابتدا به طائف رفت. عبدالملک هم گروه گروه سپاه به یاری او فرستاد. [ ۲]
حجاج از طائف حرکت کرد و مکه را مورد محاصره قرار داد. عبدالملک بن مروان حجاج را در رمضان سال ۷۲ هجری به جنگ عبدالله بن زبیر به مکه فرستاد. حجاج با او بر سر چاه میمون جنگ کرد. عبدالله شکست خورد و به مکه گریخت. [ ۳] حجاج مکه را به مدت نه ماه محاصره کرد. در ذی الحجه هم به جنگ مشغول بود. در آن سال کسی به حج نرفت. حجاج بر مکه منجنیق فرستاد. از سنگ منجنیق بیشتر خانه ها خراب شدند. [ ۳] [ ۳]
بعد از این وقایع عبدالله بن زبیر تصمیم گرفت به داخل کعبه بگریزد. [ ۴] مادرش به او گفت:
کسی که حرمت بیرون کعبه نگه نمی دارد حرمت درون کعبه هم ندارد
بنابراین عبدالله بن زبیر جنگ کرد تا اینکه در روز سه شنبه جمادی الاول سنه ثلاث و سبعین ( سال ۷۳ هجری قمری ) کشته شد. وقتی حجاج مکه را احاطه کرد چون خانه کعبه را با منجنیق خراب کرده بود با مشورت سربازانش تمام کعبه را شکافت. [ ۵]
عکس محاصره مکه (۶۹۲)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

محاصره اول مکه، جنگی بود در ۲۷ذی الحجه سال ۶۴هجری میان سپاه حصین بن نمیر و سپاه عبدالله بن زبیر ابتدا در بیرون شهر مکه اتفاق افتاد.
یزید بن معاویه در ادامه تلاش های خود برای تسلیم کردن عبدالله بن زبیر، مسلم بن عقبه را که فرمانده لشکر شام در ماجرای حره و کشتار مسلمانان در مدینه بود را به مکه فرستاد. او در میانه راه مُرد و بنا به سفارش یزید، حصین بن نمیر فرماندهی سپاه را به عهده گرفت. حصین در واقعه حره فرماندهی اهل حِمّص را برعهده داشت. سپاه حصین چهار روز قبل از اتمام محرم سال ۶۴هجری به مکه رسید و لشکرش را در اطراف مکه مستقر و شهر را محاصره نظامی کرد. از آن طرف عبدالله بن زبیر نیز مردم را برای مقابله با سپاه یزید تشویق می نمود. شکست خوردگان واقعه حره نیز به او پیوستند، اما شمار این گروه در مقابل سپاه یزید بسیار ناچیز بود.
...
[مشاهده متن کامل]

پس از چندی جنگ میان دو گروه صورت گرفت که پس درگیری های نخستین ( نبردهای تن به تن ) ، عبدالله بن زبیر که راه را بر خود و سپاهیانش تنگ دید تصمیم به عقب نشینی گرفت. در سوم ربیع الاول سال۶۴هجری حصین بن نمیر منجنیق ها را بر کوه ابوقبیس و کوه قعیقعان مستقر و شروع به سنگ باران مکه کرد. در این بین عده ای از مشاوران عبدالله بن زبیر، همانند مسور بن مخرمه، بر اثر اصابت سنگ ها کشته شدند و بسیاری از خانه ها تخریب شد و هیچ پناهگاهی برای عبدالله بن زبیر بجز مسجدالحرام باقی نماند و به شدت در تنگنای محاصره قرار گرفت. در ادامه این نبرد خانه کعبه آتش گرفت و این مصیبت بسیار بزرگی بود که بر مصیبت های دیگر افزود. البته برخی از مورخین نوشته اند که سوزاندن کعبه قصد هیچ کس نبوده و آتش سوزی بطور کلی اتفاقی رخ داده است.
یزید بن معاویه در میانه های ربیع الاول سال ۶۴ از دنیا رفت، اما به دلیل مسافت طولانی میان مکه و دمشق، این خبر در اوایل ماه ربیع الثانی به مکه رسید. با انتشار این خبر شامیان سست شدند. حصین بن نمیر پیکی به عبدالله بن زبیر فرستاد و خواهان مذاکره در محل ابطح شد. مذاکره صورت گرفت، حصین به عبدالله گفت:
بعد از وفات یزید کسی را مستحق تر از تو به عنوان خلیفه نمی بینم. عبدالله بن زبیر گفت: من آن خون ها را رها کنم و ببخشم؟ به خدا سوگند اگر به جای هر کدام از آن ها ده نفر از شما کشته شود باز هم راضی نخواهم گشت.
بدین ترتیب عبدالله پیشنهاد خلافت را از جانب حصین بن نمیر رد کرد. پس از خلافت کوتاه معاویه بن یزید و مرگ او در سال ۶۴ قمری، حصین برای به خلافت رساندن مروان بن حکم تلاش بسیار نمود.

محاصره مکه
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/محاصره_مکه_(۶۸۳)

بپرس