در طول محاصرهٔ غزه، اسکندر با استفاده از تجهیزاتی که در محاصرهٔ صور به کار بسته بود، پس از سه بار حملهٔ نافرجام، سرانجام موفق به تسخیر غزه شد.
باتیس، فرمانده دژ غزه، درصدد آن بود که تا هنگامی که شاهنشاه هخامنشی ارتشی دیگر فراهم آورد مصر را در انقیاد خود نگه دارد و پس از آن از شهر غزه به مقابله با اسکندر برخیزد. غزه روی تپه ای مرتفع و در حاشیهٔ صحرا قرار داشت و از آنجا می شد به راحتی بر اطراف و اکناف نظاره کرد و از همین رو بود که جادهٔ مواصلاتی سوریه و مصر به توسط غزه کنترل می شد. باتیس می دانست که اسکندر به سوی ساحل پیشروی خواهد کرد زیرا که به تازگی صور را مسخر کرده بود فلذا آذوقهٔ بسیار تدارک دید تا شهر را برای حصری طولانی مدت آماده کند. نامحتمل نیست اگر بینگاریم که باتیس از طرح اسکندر مبنی بر مسلط شدن بر تمامی کرانه های مدیترانه پیش از حرکت به سوی سرزمین های داخلی ایران آگاه بوده است.
اسکندر پس از رسیدن به غزه، دیوارهای جنوبی شهر را ضعیف تر دید پس در حاشیهٔ جنوبی شهر اردو زد. در نزدیکی دیوارهای متزلزل، اسکندر پشته های به پا کرد که عاقبت برای ورود به شهر مورد استفاده قرار گرفتند. گفته می شود که پشته ها را خیلی سریع ساختند هرچند مهندسین گمان می کردند بنا بر ماهیت استحکامات غزه، ساخت پشته ها ممکن نیست.
به هنگام محاصره، اهالی غزه قصد تخریب تجهیزاتی را که مقدونیان در محل ساخته بودند کردند و اسکندر از فرصت استفاده کرد و ضدحمله ای ترتیب داد. در کشاکش همین نبرد بود که شانهٔ اسکندر به سختی زخم برداشت. بنا به گفتهٔ آریان، مقدونیان در اندک زمانی به دور سرتاسر غزه پشته هایی ساختند. پس از گذشت زمان نامشخصی، تجهیزات به کار گرفته شده برای محاصرهٔ صور نیز به غزه رسید و برای شدت بخشیدن به حصر مورد استعمال قرار گرفتند. تنها در این هنگام بود که قسمت های اعظم دیوار دژ تخریب شد. پس از سه حملهٔ ناموفق به شهر، در نهایت مقدونیان توانستند شهر را مسخر کنند.
وقتی غزه مسخر شد، مردان را از دم تیغ گذراندند و زنان و کودکان را به بردگی فروختند. اسکندر که شجاعت دشمنانش را تحسین می کرد و مایل بود به سردار دلیر هخامنشی رحم کند، از زانو نزدن باتیس در برابر او و سکوت مغرورانه و رفتار متکبرانهٔ باتیس خشمگین شد. بنا به گفتهٔ کوینت کورس، مورخ رومی، اسکندر باتیس را به همان شکلی از پا درآورد که آشیل با هکتور رفتار نموده بود. طنابی از میان قوزک پای باتیس، احتمالاً بین استخوان قوزک و تاندون آشیل، رد کرد و او را با ارابه ای به دنبال خود بر روی زمین کشید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفباتیس، فرمانده دژ غزه، درصدد آن بود که تا هنگامی که شاهنشاه هخامنشی ارتشی دیگر فراهم آورد مصر را در انقیاد خود نگه دارد و پس از آن از شهر غزه به مقابله با اسکندر برخیزد. غزه روی تپه ای مرتفع و در حاشیهٔ صحرا قرار داشت و از آنجا می شد به راحتی بر اطراف و اکناف نظاره کرد و از همین رو بود که جادهٔ مواصلاتی سوریه و مصر به توسط غزه کنترل می شد. باتیس می دانست که اسکندر به سوی ساحل پیشروی خواهد کرد زیرا که به تازگی صور را مسخر کرده بود فلذا آذوقهٔ بسیار تدارک دید تا شهر را برای حصری طولانی مدت آماده کند. نامحتمل نیست اگر بینگاریم که باتیس از طرح اسکندر مبنی بر مسلط شدن بر تمامی کرانه های مدیترانه پیش از حرکت به سوی سرزمین های داخلی ایران آگاه بوده است.
اسکندر پس از رسیدن به غزه، دیوارهای جنوبی شهر را ضعیف تر دید پس در حاشیهٔ جنوبی شهر اردو زد. در نزدیکی دیوارهای متزلزل، اسکندر پشته های به پا کرد که عاقبت برای ورود به شهر مورد استفاده قرار گرفتند. گفته می شود که پشته ها را خیلی سریع ساختند هرچند مهندسین گمان می کردند بنا بر ماهیت استحکامات غزه، ساخت پشته ها ممکن نیست.
به هنگام محاصره، اهالی غزه قصد تخریب تجهیزاتی را که مقدونیان در محل ساخته بودند کردند و اسکندر از فرصت استفاده کرد و ضدحمله ای ترتیب داد. در کشاکش همین نبرد بود که شانهٔ اسکندر به سختی زخم برداشت. بنا به گفتهٔ آریان، مقدونیان در اندک زمانی به دور سرتاسر غزه پشته هایی ساختند. پس از گذشت زمان نامشخصی، تجهیزات به کار گرفته شده برای محاصرهٔ صور نیز به غزه رسید و برای شدت بخشیدن به حصر مورد استعمال قرار گرفتند. تنها در این هنگام بود که قسمت های اعظم دیوار دژ تخریب شد. پس از سه حملهٔ ناموفق به شهر، در نهایت مقدونیان توانستند شهر را مسخر کنند.
وقتی غزه مسخر شد، مردان را از دم تیغ گذراندند و زنان و کودکان را به بردگی فروختند. اسکندر که شجاعت دشمنانش را تحسین می کرد و مایل بود به سردار دلیر هخامنشی رحم کند، از زانو نزدن باتیس در برابر او و سکوت مغرورانه و رفتار متکبرانهٔ باتیس خشمگین شد. بنا به گفتهٔ کوینت کورس، مورخ رومی، اسکندر باتیس را به همان شکلی از پا درآورد که آشیل با هکتور رفتار نموده بود. طنابی از میان قوزک پای باتیس، احتمالاً بین استخوان قوزک و تاندون آشیل، رد کرد و او را با ارابه ای به دنبال خود بر روی زمین کشید.
wiki: محاصره غزه