محاسبه محیط کره زمین توسط مسلمانان

[ویکی اهل البیت] کلید واژه: محیط کره زمین، دانش مسلمانان، مامون عباسی، ابوریحان بیرونی، رصد،
نویسنده: کرلو آلفونسو نلینو
محاسبه کره، محیط کره زمین در زمان مامون توسط مسلمانان از مواردی است که به روشنی نشان از میزان تبحر مسلمانان به ویژه در علم رصد دارد. این مسئله شگفتی کرلو آلفونسو نلینو خاورشناس ایتالیائی و نویسنده کتاب تاریخ نجوم اسلامی را برانگیخته است ولذا در کتاب خود به تفصیل بدان پرداخته است. آنچه در اینجا می خوانید خلاصه ای است از آن کتاب:
اکنون باید از اندازه گیری چهارمی سخن بگویم که اصل عربی و اسلامی دارد و به حقیقت نزدیک است و از آن جهت که از بزرگترین کارهای اسلامی در زمینه نجوم است و توجه فراوان مسلمانان را به پیشرفت علمی محض و مهارت شگفت انگیز ایشان را در کار رصد نشان می دهد، شایسته ذکر است. مقصود اندازه گیری طول قوسی از دایره نصف النهار است که به روزگار خلافت مأمون عباسی (از 198/813 تا 218/833) صورت گرفت.
آنگاه آن را از کتاب «الزّیخ الکبیر الحاکمی» تألیف ابن یونس مصری متوفی در 399/1009، بدین صورت نقل می کند: «سخن در پیمایش فاصله میان مکان ها. در جایی از سند بن علی خواندم که مأمون به او و خالد بن عبدالملک المَروَرّوذی فرمان داد که اندازه یک درجه از بزرگترین دوایر سطح کره زمین را اندازه بگیرند. او گفته است برای این منظور با هم راه افتادیم و علی بن عیسی الاسطرلابی و علی بن الُبخُتری نیز چنین فرمانی دریافتند و به طرفی دیگر به راه افتادند.
سند بن علی می گوید: من و خالد بن عبدالملک به طرف ناحیه میان وامته و وتدمُر رفتیم و در آنجا اندازه یک درجه از بزرگترین دایره مار بر سطح کره را پیدا کردیم که پنجاه و هفت میل شد؛ و علی بن عیسی و علی بن البحتری نیز چنین کردند و دو نامه گزارش نتیجه کار از دو ناحیه با هم (به بغداد) رسید و اندازه ها با هم موافق بود.
و احمد بن عبدالله معروف به حبش در کتابی از رصدهای مُمتَحَن در دمشق یاد کرده، گفته است که مأمون فرمان داد تا یک درجه از بزرگترین دوایر سطح کره زمین را اندازه بگیرند. برای این منظور در دشت سِنجار چندان پیش رفتند تا اختلاف ارتفاع روز میان دو اندازه گیری در یک روز به یک درجه رسید و آنگاه فاصله میان دو مکان را پیمودند که پنچاه و شش میل و ربع شد.