مجیرالدین بیلقانی

فرهنگ فارسی

ابوالمکارم مجیرالدین بیلقانی ( ف. ۵۸۶ ه. ق . ) وی از مردم بیلقان ( از توابع شروان ) بود که گویا از مادری حبشی نژاد در آنجا بوجود آمد تحصیلات ادبی و شعری خود را نزد خاقانی کرده است . مجیر از شعرای دربارهای اتابکان آذربایجان یعنی شمس الدین ایلدگز ( ۵۶۸ - ۵۵۵ ه.ق . ) و نصره الدین جهان پهلوان محمد بن ایلدگز ( ۵۸۱ - ۵۶۸ ه.ق . ) و قزل ارسلان ایلدگز ( ۵۸۷ - ۵۸۱ ه. ق . ) بوده و علاوه بر آنان مدایحی از رکن الدین ارسلان بن طغرل سلجوقی ( ۵۷۱ - ۵۵۵ ه.ق ) و سیف الدین ارسلان نامی که گویا صاحب دربند بوده است در دیوان او دیده میشود قبر او در مقبره الشعرائ تبریز است . دیوان مجیر ۵٠٠٠ بیت شعر دارد و مشحون است به قصائد قریب به عالی و غزلهای لطیف مجیر بیلقانی مجیر.

دانشنامه آزاد فارسی

مُجیرالدین بَیلَقانی ( ـ۵۷۷/ح ۵۸۶ق)
شاعر ایرانی متخلص به مُجیر. شاگردخاقانی شروانی بود. نیز مداح شمس الدین ایلدگز، نصرت الدین جهان پهلوان محمد بن ایلدگز، قزل ارسلان عثمان بن ایلدگز، رکن الدین ارسلان بن طغرل سلجوقی و سیف الدین ارسلان نامی بود. با خاقانی و اثیر اخسیکتی مشاعره داشت. از معروف ترین شعرای سبک آذربایجانی است. از ویژگی های شعر او کاربرد ترکیبات عربی، آوردن اصطلاحات عرفانی، اشاره به آیات قرآن و احادیث نبوی و اشاره به دانسته های خود است. در اشعار خود از صنایع بدیعی و لفظی بسیاری بهره برده است. مضامین اغلب قصایدش انتحال است. دیوان مجیر به ترتیب به کوشش محمدتقی بینش و محمدآبادی به چاپ رسیده است (مشهد، ۱۳۴۳ق، تبریز، ۱۳۵۸ش).

پیشنهاد کاربران

بپرس