مجیب الرحمان

دانشنامه آزاد فارسی

مُجیبُ الرّحْمان (بنگلادش ۱۹۲۰ـ۱۹۷۵)
مُجیبُ الرّحْمان
(معروف به «شیخ مجیب») بنیانگذار، نخست وزیر، و رئیس جمهور (حک: ۱۹۷۲ـ۱۹۷۵) بنگلادش . در رشتۀ حقوق دانشگاه داکا تحصیل کرد. در ۱۹۴۲/۱۳۲۱ش، اتحادیۀ دانشجویان پاکستان را تأسیس کرد و در ۱۹۴۹/۱۳۲۷ش، حزب عوامی لیگ را بنیاد نهاد که هدفش استقلال بنگلادش بود. او رهبری اغلب اعتراضات و تظاهرات سیاسی بنگلادش را برعهده داشت ، از این رو، دولت پاکستان چندین بار او را دستگیر و زندانی کرد که براثر اعتراضات مردمی آزاد گردید. در ۱۹۷۰/۱۳۴۹ش، حزب عوامی لیگ به اکثر کرسی های مجلس دست یافت ، اما چند ماه بعد مجیب الرحمان دستگیر و محکوم به اعدام گردید (۱۹۷۱/۱۳۵۰). متعاقب شکست پاکستان در جنگ با هند، وی با حمایت ذوالفقار علی بوتو بدون قید و شرط آزاد شد (۱۹۷۲/۱۳۵۰ش ) و به داکا بازگشت و در همین سال به نخست وزیری کشور تازه تأسیس بنگلادش رسید و مسئولیت چندین وزارتخانه را نیز برعهده گرفت . او بلافاصله از شوروی و هند دیدار و با ایندرا گاندی، نخست وزیر هند، پیمان دفاعی ۲۵سالۀ مشترک منعقد کرد و سپس قانون اساسی بنگلادش را به تصویب رساند. در ۱۹۷۵/۱۳۵۳ش، به مقام رئیس جمهوری رسید و ماه بعد مجلس را منحل کرد و قانون اساسی کشور را براساس نظام تک حزبی عوامی لیگ استوار ساخت . سرانجام در کودتای نظامی ۱۵ اوت ۱۹۷۵، به رهبری مشتاق احمد، همراه همۀ اعضای خانواده اش به قتل رسید.

پیشنهاد کاربران

بپرس