مجوده

لغت نامه دهخدا

( مجودة ) مجودة. [ م َ دَ ] ( ع ص ) ارض مجودة؛ زمینی که باران نیکو بر وی ببارد. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ).

پیشنهاد کاربران