مجموعه پروتکل اینترنت ( به انگلیسی: Internet protocol suite ) که معمولاً به عنوان TCP/IP شناخته می شود، مجموعه ای از پروتکل های ارتباطی مورد استفاده در اینترنت و شبکه های کامپیوتری مشابه است. پروتکل های اساسی فعلی در این مجموعه پروتکل، عبارتند از پروتکل کنترل انتقال ( TCP ) و پروتکل اینترنت ( IP ) و همچنین پروتکل داده نگار کاربر ( UDP ) .
در زمان توسعه و بهبود این مجموعه پروتکل ها، نسخه هایی از آن با عنوان مدل وزارت دفاع ( DoD ) [ الف] شناخته می شد چرا که در اصل، تأمین مالی برای توسعه طراحی شبکه از طریق دارپا یا همان آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی متعلق به وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا انجام شد. پیاده سازی یا اجرای این مجموعه پروتکل ها، یک پشته پروتکل است. [ ۱]
مجموعه پروتکل اینترنت مشخص می کند داده ها چگونه باید بسته بندی شوند، آدرس دهی شوند، منتقل شوند، مسیریابی و دریافت شوند و اینگونه ارتباطات میان کامپیوترها و اینترنت را فراهم می کند. این وظایف در چهار لایه انتزاعی سازماندهی و تقسیم شده است که تمام پروتکل های مرتبط را بر اساس محدوده شبکه هر پروتکل طبقه بندی می کند. [ ۲] [ ۳] از پایین ترین تا بالاترین لایه ها عبارتند از: لایه پیوند که پروتکل هایی را برای تبادل اطلاعات از طریق سخت افزار شبکه در یک پیوند فراهم می کند. لایه اینترنت، شبکه بندی متقابل شبکه های مستقل را تعریف می کند، لایه انتقال، ارتباطات هاست به هاست را مدیریت می کند و لایه کاربرد، زمینه تبادل داده را برای نرم افزارهای کاربردی با شبکه فراهم می کند.
استانداردهای فنی که زیربنای مجموعه پروتکل های اینترنت و پروتکل های تشکیل دهنده آن را تعریف می کند، توسط کارگروه مهندسی اینترنت ( IETF ) انتخاب می شود. مجموعه پروتکل اینترنت پیش از مدل OSI شکل گرفت و چارچوب مرجع فراگیرتری برای سیستم های شبکه عمومی است.
مدل اصلی TCP/IP از ۴ لایه تشکیل شده است. سازمان IETF استانداردی که یک مدل ۵ لایه ای است را قبول نکرده است و پروتکل های لایه فیزیکی و لایه پیوند داده ها به وسیلهٔ IETF استاندارد نشده اند. سازمان IETF تمام مدل های لایه فیزیکی را تأیید نکرده است. با پذیرفتن مدل ۵ لایه ای در بحث اصلی بامسولیت فنی برای نمایش پروتکل می باشد این امکان هست که راجع به پروتکل های غیر IETF در لایه فیزیکی صحبت کنیم. این مدل قبل از مدل مرجع OSI گسترش یافته و واحد وظایف مهندسی اینترنت ( IETF ) ، برای مدل و پروتکل های گسترش یافته تحت آن پاسخگو است، هیچ گاه خود را ملزم ندانست که توسط OSI تسلیم شود. درحالی که مدل بیسیک OSI کاملآ در آموزش استفاده شده است و OSI به یک مدل ۷ لایه ای معرفی شده است، معماری یک پروتکل واقعی ( RFC ۱۱۲۲ ) مورد استفاده در محیط اصلی اینترنت خیلی منعکس نشده است. حتی یک مدرک معماری IETF که اخیراً منتشر شده یک مطلب با این عنوان دارد: “ لایه بندی مضر است ”. تأکید روی لایه بندی به عنوان محرک کلیدی معماری یک ویژگی از مدل TCP/IP نیست، اما نسبت به OSI بیشتر است. بیشتر اختلال از تلاش های واحد OSI می آید لایه شبیه داخل یک معماری است که استفاده آن ها را به حداقل می رساند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر زمان توسعه و بهبود این مجموعه پروتکل ها، نسخه هایی از آن با عنوان مدل وزارت دفاع ( DoD ) [ الف] شناخته می شد چرا که در اصل، تأمین مالی برای توسعه طراحی شبکه از طریق دارپا یا همان آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی متعلق به وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا انجام شد. پیاده سازی یا اجرای این مجموعه پروتکل ها، یک پشته پروتکل است. [ ۱]
مجموعه پروتکل اینترنت مشخص می کند داده ها چگونه باید بسته بندی شوند، آدرس دهی شوند، منتقل شوند، مسیریابی و دریافت شوند و اینگونه ارتباطات میان کامپیوترها و اینترنت را فراهم می کند. این وظایف در چهار لایه انتزاعی سازماندهی و تقسیم شده است که تمام پروتکل های مرتبط را بر اساس محدوده شبکه هر پروتکل طبقه بندی می کند. [ ۲] [ ۳] از پایین ترین تا بالاترین لایه ها عبارتند از: لایه پیوند که پروتکل هایی را برای تبادل اطلاعات از طریق سخت افزار شبکه در یک پیوند فراهم می کند. لایه اینترنت، شبکه بندی متقابل شبکه های مستقل را تعریف می کند، لایه انتقال، ارتباطات هاست به هاست را مدیریت می کند و لایه کاربرد، زمینه تبادل داده را برای نرم افزارهای کاربردی با شبکه فراهم می کند.
استانداردهای فنی که زیربنای مجموعه پروتکل های اینترنت و پروتکل های تشکیل دهنده آن را تعریف می کند، توسط کارگروه مهندسی اینترنت ( IETF ) انتخاب می شود. مجموعه پروتکل اینترنت پیش از مدل OSI شکل گرفت و چارچوب مرجع فراگیرتری برای سیستم های شبکه عمومی است.
مدل اصلی TCP/IP از ۴ لایه تشکیل شده است. سازمان IETF استانداردی که یک مدل ۵ لایه ای است را قبول نکرده است و پروتکل های لایه فیزیکی و لایه پیوند داده ها به وسیلهٔ IETF استاندارد نشده اند. سازمان IETF تمام مدل های لایه فیزیکی را تأیید نکرده است. با پذیرفتن مدل ۵ لایه ای در بحث اصلی بامسولیت فنی برای نمایش پروتکل می باشد این امکان هست که راجع به پروتکل های غیر IETF در لایه فیزیکی صحبت کنیم. این مدل قبل از مدل مرجع OSI گسترش یافته و واحد وظایف مهندسی اینترنت ( IETF ) ، برای مدل و پروتکل های گسترش یافته تحت آن پاسخگو است، هیچ گاه خود را ملزم ندانست که توسط OSI تسلیم شود. درحالی که مدل بیسیک OSI کاملآ در آموزش استفاده شده است و OSI به یک مدل ۷ لایه ای معرفی شده است، معماری یک پروتکل واقعی ( RFC ۱۱۲۲ ) مورد استفاده در محیط اصلی اینترنت خیلی منعکس نشده است. حتی یک مدرک معماری IETF که اخیراً منتشر شده یک مطلب با این عنوان دارد: “ لایه بندی مضر است ”. تأکید روی لایه بندی به عنوان محرک کلیدی معماری یک ویژگی از مدل TCP/IP نیست، اما نسبت به OSI بیشتر است. بیشتر اختلال از تلاش های واحد OSI می آید لایه شبیه داخل یک معماری است که استفاده آن ها را به حداقل می رساند.
wiki: مجموعه پروتکل اینترنت