مجموعه دستورهای هایس یک زبان فرمان خاص است که ابتداً برای مودم باد ( یکا ) ۳۰۰، توسط محصولات ریزکامپیوتری هایِس و در سال ۱۹۸۱ توسعه یافته است. این مجموعه دستور شامل یک سری رشته متن کوتاه است که در ترکیب با یکدیگر، دستورهای کاملی را برای انجام عملیاتی از قبیل شماره گیری، قطع تلفن و تغییر مشخصات اتصال است. بسیاری از مودم های امروزی از این مجموعه دستوری هایِس پیروی می کنند.
با توجه به مقدمه سیستم برد پژوهشنامه ( BBS ) مودم ها معمولاً به صورت مستقیم به خطوط تلفن متصل هستند که این خطوط نیز به نوبه خطوط به مودم خاصی در هر سوی خود متصل هستند. مودم ها در دو حالت «شروع کننده» یا «پاسخ دهنده» کار می کنند، و معمولاً کاربر پیش از اتصال مودم، به صورت دستی شماره گیری می کند، یا اینکه در زمان زنگ خوردن آن را پاسخ می دهد. عملیاتی کردن پاسخ دادن تلفن راحت است. برای خودکارسازی تماس های بیرونی یک دستگاه جنبی جداگانه ( به نام شماره گیر ) باید به درگاه ورودی خروجی رایانه متصل شود. این پورت معمولاً از استاندارد RS - ۲۳۲ پیروی می کند.
این روش زمانی که مودم ها به طور گسترده ای برای ارتباط بین ماشین ها ( و نه انسان ها ) ، مثل ارتباط ترمینال های رایانه ای و رایانه های بزرگ، مورد استفاده قرار می گرفتند، در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ میلادی کاربرد عملی پیدا کرد. در دهه ۷۰ میلادی، انقلاب ریز - رایانه ای به تولید مودم های کم هزینه منجر شد. بسیاری از کاربرهای تمایل به تماس با دیگر کاربرها داشتند و تنها راه حل در آن زمان شماره گیری مستقیم بود.
صنعت رایانه نیازمند راهکاری بود که توسط نرم افزار به مودم بگوید چه شماره ای باید بگیرد. در آن زمان شماره گیرهای تازه به بازار آمده توانایی این کار را داشتند؛ ولی این قابلیت تنها با پرداخت هزینه خرید شماره گیر در اختیار کاربر قرار می گرفت و هزینه کلی بالا می رفت. یکی از راهکارها استفاده از مجموعه ای از سوزن های جداگانه بود که توسط آن ها فرمان یه مودم داده شود. این سوزن ها «سوزنِ دستور» خوانده می شدند. راهکار دیگری که مورد استفاده قرار گرفته بود، استفاده از یک سوزنِ علامت بود که مودم باید دستورهای دریافت شده از این سوزن را اجرا می کرد؛ ولی این دو روش با مشکل مواجه می شدند. زیرا در بسیاری از وسایل این سوزن وجود نداشت یا به دلیل عدم استفاده اصلاً در مدار نبود.
شرکت ارتباطات هایِس در سال ۱۹۸۱ مودم هوشمند خود را با بازتعریف کاربرد سوزن های موجود در استاندارد RS - ۲۳۲ و بدون تغییر در تعداد و بدون تغییر در این استاندارد راهی بازار کرد. این مودم برخلاف مودم های پیشین در دو حالت کار می کرد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا توجه به مقدمه سیستم برد پژوهشنامه ( BBS ) مودم ها معمولاً به صورت مستقیم به خطوط تلفن متصل هستند که این خطوط نیز به نوبه خطوط به مودم خاصی در هر سوی خود متصل هستند. مودم ها در دو حالت «شروع کننده» یا «پاسخ دهنده» کار می کنند، و معمولاً کاربر پیش از اتصال مودم، به صورت دستی شماره گیری می کند، یا اینکه در زمان زنگ خوردن آن را پاسخ می دهد. عملیاتی کردن پاسخ دادن تلفن راحت است. برای خودکارسازی تماس های بیرونی یک دستگاه جنبی جداگانه ( به نام شماره گیر ) باید به درگاه ورودی خروجی رایانه متصل شود. این پورت معمولاً از استاندارد RS - ۲۳۲ پیروی می کند.
این روش زمانی که مودم ها به طور گسترده ای برای ارتباط بین ماشین ها ( و نه انسان ها ) ، مثل ارتباط ترمینال های رایانه ای و رایانه های بزرگ، مورد استفاده قرار می گرفتند، در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ میلادی کاربرد عملی پیدا کرد. در دهه ۷۰ میلادی، انقلاب ریز - رایانه ای به تولید مودم های کم هزینه منجر شد. بسیاری از کاربرهای تمایل به تماس با دیگر کاربرها داشتند و تنها راه حل در آن زمان شماره گیری مستقیم بود.
صنعت رایانه نیازمند راهکاری بود که توسط نرم افزار به مودم بگوید چه شماره ای باید بگیرد. در آن زمان شماره گیرهای تازه به بازار آمده توانایی این کار را داشتند؛ ولی این قابلیت تنها با پرداخت هزینه خرید شماره گیر در اختیار کاربر قرار می گرفت و هزینه کلی بالا می رفت. یکی از راهکارها استفاده از مجموعه ای از سوزن های جداگانه بود که توسط آن ها فرمان یه مودم داده شود. این سوزن ها «سوزنِ دستور» خوانده می شدند. راهکار دیگری که مورد استفاده قرار گرفته بود، استفاده از یک سوزنِ علامت بود که مودم باید دستورهای دریافت شده از این سوزن را اجرا می کرد؛ ولی این دو روش با مشکل مواجه می شدند. زیرا در بسیاری از وسایل این سوزن وجود نداشت یا به دلیل عدم استفاده اصلاً در مدار نبود.
شرکت ارتباطات هایِس در سال ۱۹۸۱ مودم هوشمند خود را با بازتعریف کاربرد سوزن های موجود در استاندارد RS - ۲۳۲ و بدون تغییر در تعداد و بدون تغییر در این استاندارد راهی بازار کرد. این مودم برخلاف مودم های پیشین در دو حالت کار می کرد:
wiki: مجموعه دستورهای هایس