[ویکی نور] مجموعه آثار قلمی ثقه الاسلام شهید تبریزی. "مجموعه آثار قلمی شادروان ثقه الاسلام شهید تبریزی" به کوشش نصرت الله فتحی که به زبان فارسی پیرامون مکتوبات و نامه های آن مرحوم در 28 رجب 1328 تا ششم محرّم 1330 (چهار روز پیش از شهادت وی) گردآوری شده است.
با سرآغازی از انجمن آثار ملی و سپس سخنی چند با خوانندگان کتاب توسط نصرت الله فتحی، مولف کتاب آغاز می گردد. پس از نگاهی گذرا به سرگذشت صدر الشهداء ثقه الاسلام، به مجمل حوادث یومیه مشروطه می پردازد.
در قسمت ابتدایی این کتاب شرح حالی از شهید را می خوانیم.
شهید روحانیّت و اسلام، مرحوم حاج میرزا علیّ بن موسی بن محمّد شفیع، معروف به ثقة الإسلام، از اکابر علمای امامیّه تبریز بود که در نجوم، ریاضیّات، تاریخ، کلام و حکمت عالیه و دیگر معارف اسلامی، حظّی وافر داشت. ادبیّات را از اکابر وقت خود در تبریز آموخته، و پیش جدّ بزرگوار خود معارف الهیّه را تکمیل کرده بود، و در اواخر سده سیزدهم به عتبات عالیات مشرّف شده و در حوزه درس بزرگانی هم چون فاضل اردکانی، شیخ زین العابدین مازندرانی و حاج شیخ علی یزدی و دیگر اساتید حوزه علمیّه نجف تلمّذ نمود. وی پس از تکمیل مراتب علمی، در سال 1308 به وطن مألوف خود مراجعت کرد و همواره در حلّ و فصل امور و رفع دعاوی مردم و انجام مهمّات و مشکلات آنان سعی بلیغی داشت تا آن که در سال 1324ق حکومت ملّی فعّالیّت خود را آغاز کرد و انقلاب بزرگ مشروطیّت رخ نمود و اختلاف کلمه بین دولت ضعیف، و ملّت مقاوم به وقوع پیوست.
صلاح حال عموم را در مجالس عمومی و خصوصی گوشزد می نمود تا آن که برخی از بیگانگان از فرصت استفاده کرده و به تنفیذ و امضای ورقه ای دالّ بر این که شهر تبریز در اثر مداخله ایشان و حرکات وحشیانه اهالی فتح شده، تکلیف نمودند. او هم شدیدا امتناع کرد تا عصر روز عاشورای سال 1330ق که آن روحانی مبارز را با چند تن دیگر از مردان غیور اسلامی در سربازخانه دولتی تبریز - که اخیرا در محلّ آن کتاب خانه دولتی و دانش سرای پسران تأسیس شده است - بر دار زدند.
با سرآغازی از انجمن آثار ملی و سپس سخنی چند با خوانندگان کتاب توسط نصرت الله فتحی، مولف کتاب آغاز می گردد. پس از نگاهی گذرا به سرگذشت صدر الشهداء ثقه الاسلام، به مجمل حوادث یومیه مشروطه می پردازد.
در قسمت ابتدایی این کتاب شرح حالی از شهید را می خوانیم.
شهید روحانیّت و اسلام، مرحوم حاج میرزا علیّ بن موسی بن محمّد شفیع، معروف به ثقة الإسلام، از اکابر علمای امامیّه تبریز بود که در نجوم، ریاضیّات، تاریخ، کلام و حکمت عالیه و دیگر معارف اسلامی، حظّی وافر داشت. ادبیّات را از اکابر وقت خود در تبریز آموخته، و پیش جدّ بزرگوار خود معارف الهیّه را تکمیل کرده بود، و در اواخر سده سیزدهم به عتبات عالیات مشرّف شده و در حوزه درس بزرگانی هم چون فاضل اردکانی، شیخ زین العابدین مازندرانی و حاج شیخ علی یزدی و دیگر اساتید حوزه علمیّه نجف تلمّذ نمود. وی پس از تکمیل مراتب علمی، در سال 1308 به وطن مألوف خود مراجعت کرد و همواره در حلّ و فصل امور و رفع دعاوی مردم و انجام مهمّات و مشکلات آنان سعی بلیغی داشت تا آن که در سال 1324ق حکومت ملّی فعّالیّت خود را آغاز کرد و انقلاب بزرگ مشروطیّت رخ نمود و اختلاف کلمه بین دولت ضعیف، و ملّت مقاوم به وقوع پیوست.
صلاح حال عموم را در مجالس عمومی و خصوصی گوشزد می نمود تا آن که برخی از بیگانگان از فرصت استفاده کرده و به تنفیذ و امضای ورقه ای دالّ بر این که شهر تبریز در اثر مداخله ایشان و حرکات وحشیانه اهالی فتح شده، تکلیف نمودند. او هم شدیدا امتناع کرد تا عصر روز عاشورای سال 1330ق که آن روحانی مبارز را با چند تن دیگر از مردان غیور اسلامی در سربازخانه دولتی تبریز - که اخیرا در محلّ آن کتاب خانه دولتی و دانش سرای پسران تأسیس شده است - بر دار زدند.